Aquitanië, land van water | Eva García Sáenz de Urturi

posted by alexs books and socks on juli 31, 2021 No Comments


 Aquitanië, land van water - Eva García Sáenz de Urturi (AW Bruna)


De ontdekking van deze roman is toch wel het personage van Eleonora, die moediger is dan menig man in haar tijd.’ - El Correo over Aquitanië, land van water


1137. De hertog van Aquitanië – de meest welvarende regio van Frankrijk – wordt dood aangetroffen in Compostella. Het lijkt op een complot en zijn dochter Eleonora zint op wraak. Daarom trouwt zij met de zoon van degene die volgens haar de moordenaar van haar vader is: Lodewijk VI, koning van Frankrijk. Maar de koning sterft tijdens de bruiloft van zijn zoon onder gelijke verdachte omstandigheden. Eleonora en Lodewijk VII zullen samen moeten uitvinden wie hem, als onervaren koning, op de troon wil hebben. 


Tientallen jaren voor de dood van de hertog van Aquitanië wordt een onbekende jongen door zijn vijf moeders achtergelaten in een bos. Misschien is hij een monster, of misschien een heilige… maar de kleine jongen overleeft en zal uiteindelijk een van de meest uitzonderlijke mannen van middeleeuws Europa worden. 


Deze roman overspant een eeuw vol wraak, bedrog en strijd, en beschrijft op overweldigende wijze het mysterie rond de drie personen die het begin vormen van wat later Europa zal worden genoemd. 


Ik ga meteen eerlijk zijn, dit boek was het niet voor mij. Het begon snel, enorm snel en heftig en toch, het duurde een hele tijd voor ik iets van gevoelens kreeg bij wat de geschiedenis beschrijft als een van de invloedrijkste vrouwen van de middeleeuwen.


Gebaseerd op historische feiten maar enorm aangevuld door de verbeelding van de auteur. Soms werkt dat, hier werkt dat jammer genoeg niet. Eleonora, wat toch een indrukwekkende vrouw is én indrukwekkende dingen doet en meemaakt, komt in dit boek echter - naar mijn gevoel - heel oppervlakkig over.


Op sommige momenten leek ik een ‘saai’ geschiedenisboek te lezen waarvan ik mij dus meermaals afvroeg wat er nu leek te kloppen. Eleonara word afgeschilderd als een vrouw die weet wat ze wil, een eigen agenda heeft en zoveel meer maar ik voel dat niet zo aan in dit boek. Het blijft met momenten echt vlak.


Raar, want met haar trilogie laat de auteur zien dat ze je kan overladen met informatie, met een evenwicht tussen fictie en non-fictie, met boeiende personages en een vlotte schrijfstijl. 

Dit boek had misschien wel een succes geweest voor mij als bleek dat dit gewoon allemaal fictieve personages waren, met af en toe een toets van historische feiten.


Eleonora verliest wat van haar reputatie met dit boek denk ik. De auteur krijgt niet met de nodige overtuiging over wie Eleonara van Aquitanië was. Een verdienstelijke poging, dat wel, maar eenmaal je even gaat googelen en gaat inlezen, is het boek niet goed genoeg. 



‘Als het schrijven van een roman is als het bouwen van een kerk, dan heeft Garcia een kathedraal gebouwd. Een fantastisch, perfect gecomponeerd middeleeuws kunstwerk. Het is de roman waarvan ik zou willen dat ik hem had geschreven.’ – Juan Eslava Galán

0 reacties:

Een reactie posten