Posts tonen met het label informatief. Alle posts tonen
Posts tonen met het label informatief. Alle posts tonen


Hoe koeien mensen redden - David Van Turnhout (Houtekiet)


Wat doen we tegen een nieuw dodelijk virus dat zich razendsnel over de hele wereld verspreidt? Een vaccin ontwikkelen natuurlijk! Maar hoe zijn we erin geslaagd om op zo’n korte termijn zoiets complex te realiseren? David Van Turnhout duikt in de medische geschiedenis en fileert de lange weg die de mens aflegde in de strijd tegen vreselijke ziektes en pandemieën. In het verleden vindt hij antwoorden op de meest pertinente vragen van vandaag en ontrafelt hij het oneindige conflict tussen de medische wetenschap en de samenleving. Op zijn pad kruist de auteur briljante – soms onbekende – wetenschappers die elk hun bijdrage leverden tot de grote medische kennis van vandaag. Zijn verhaal is doorspekt met sappige anekdotes over de kleine overwinningen en tragedies van onderzoekers die door hun tijdgenoten vaak niet eens werden erkend voor hun baanbrekende ontdekkingen. Zo kreeg Edward Jenner alle krediet voor de ontdekking van het vaccin, maar vergat de wereld dat een veehouder hem dertig jaar eerder al voor was geweest. Ook Louis Pasteur bouwde voort op het baanbrekende werk van anderen die werden verguisd door het medische establishment van hun tijd. 


In Hoe koeien mensen redden wordt meer dan ooit duidelijk dat de mensheid er niet één, maar driehonderdduizend jaar over deed om ziektes te overwinnen. Vooral de laatste 150 jaar boekten we daarbij een enorme vooruitgang. Leve de wetenschap!


Boeken lezen die ons slimmer maken én ze kunnen lezen op een ludieke manier, zo zou het eigenlijk altijd moeten gaan. Met dit boek brengt de auteur ons net dat. Informatie op een vlotte en fijne manier. 


Het leest vlot dus het voelt niet aan alsof je je erdoor moet ploeteren of dat je de dingen niet kan begrijpen. Hoe het allemaal begon, instond én is dat wel effectief zo of was er een ander persoon die net iets vroeger al een ontdekking deed.


‘Nu het coronavirus anno 2021 haar hegemonie over de westerse wereld progressief aan het verliezen is, komt dit boek als geroepen.’


In deze tijden waar Covid nog steeds heerser over onze wereld en levens is, is het bemoedigend om dit boek te lezen. Tijd, wetenschap, het staat niet stil. Het blijft evolueren en dit boek helpt je dat te begrijpen. Het leert je hoe het ontstond en allemaal in een vlotte, begrijpbare schrijfstijl waar humor zeker een plaats krijgt. 


Dit boek is helemaal iets anders als zijn boek kleermaker in Auschwitz, maar het heeft zeker en vast evenveel informatieve waarde. Een leuk, boeiend boek. Ik ben nu al benieuwd welk volgend onderwerp de auteur kiest. 


  • Auteur(s) : David van Turnhout
  • Uitgeverij: Houtekiet
  • ISBN : 9789089249494
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Paperback
  • Aantal pagina's : 256
  • Verschijningsdatum : mei 2021



 Maria. Icoon van genade - Arnold Huijgen (Kokboekencentrum Non-Fictie)


Het is zeldzaam dat een protestants theoloog over Maria schrijft. ‘Maria staat in een rij van sterke bijbelse vrouwen die laten zien dat de kerk niet zonder de vrouwelijke stem kan,’ aldus Huijgen.


‘Maria’ van Arnold Huijgen is een theologisch werk over de bijbelse figuur Maria en beschrijft haar vanuit verschillende invalshoeken. Maria is een voorbeeld van geloof en vertrouwen. Wie naar haar kijkt, wordt bemoedigd. Dit boek gaat terug naar de Bijbel om Maria opnieuw in beeld te krijgen als Joods meisje, moeder van de verlosser en moeder van de gelovigen. De traditie van de vroege kerk, de Reformatie en moderne literatuur helpen om Maria als icoon van genade te zien. Transparant tot op Gods genade werpt zij licht op seksualiteit, kunst, de eenheid van de kerk en op de toekomst van Europa als christelijk continent na de coronapandemie.


Een boek over het christendom, zijn figuren, de bekendste ‘personages’,… ik ben er ongelooflijk door gefascineerd. Al is het maar om zoveel nieuwigheden te ontdekken. Al is het maar om andere invalshoeken te bekijken, andere wegen te verkennen, andere opties,… ik hou ervan.


In dit boek gaat de auteur als het ware op zoek naar wie Maria was en waarom ze ondanks zoveel dingen maar een gematigde rol krijgt toebedeeld. Let op, dit ik puur hoe ik dit boek aanvoel en wat het voor mij betekend. Deze vrouw is zoveel groter en meer dan wat we van haar zien of te horen krijgen of wat ze geworden is doorheen de eeuwen. 


‘De zesde en belangrijkste reden voor dit boek is de persoon van Maria zelf. Wat bij mij begon als een exegetische en esthetische interesse, groeide uit tot diepe waardering voor Maria als maagd, als moeder, als vrouw.’


Zeker geen saai boek, het is verfrissend en de manier van onderzoek voelt ook helemaal niet ‘ouderwets’ aan. De auteur brengt het op een begrijpbare en vrij makkelijk en leesbare manier. Ik als eigenlijk complete leek kon volgen wat niet wegneemt dat je je aandacht bij het boek moet houden. (En het gaat dus echt wel hard over geloof ;))


Conclusie is dat dit boek interessant is, en dat Maria icoon van genade, de lof krijgt die ze meer dan verdiend. ‘Het gelaat van zijn moeder is immers ‘het gezicht dat op Christus het meest lijkt’.’ En dat, dat is een van de mooiste zinnen in verband met Maria die ik ooit las. 


 Papyrus - Irene Vallejo (Meulenhoff)


Het boek is een van de mooiste uitvindingen ter wereld. Met een boek kunnen woorden door tijd en ruimte reizen, en kunnen we kennis opdoen over wat zich bijvoorbeeld wel dertig eeuwen geleden heeft afgespeeld.


Irene Vallejo neemt de lezer mee op reis door het leven van dit fascinerende gebruiksvoorwerp. Er zijn haltes op de route bij de slagvelden van Alexander de Grote en bij de villa van Papyri ten tijde van de uitbarsting van de Vesuvius, bij de eerste bekende bibliotheken en werkplaatsen waar manuscripten werden gekopieerd en bij de kampvuren waar verboden boeken brandden. Onderweg verbindt Vallejo klassieke werken met de duizelingwekkende moderne wereld en hedendaagse debatten: Aristophanes en de rechtszaken tegen cartoonisten, Sappho en de literaire stem van vrouwen, Seneca en politiek.


Papyrus is een ongelooflijk avontuur met in de hoofdrol duizenden mensen die door de eeuwen heen het voortbestaan van het boek hebben gewaarborgd: verhalenvertellers, kopiisten, illustratoren, vertalers, straatverkopers, leraren, spionnen, rebellen, nonnen, slaven, avonturiers en boekverkopers. Het is een prachtige, wervelende ode aan het geschreven woord die laat zien hoe individuele levens en maatschappijen worden beïnvloed en gevormd door boeken.


Een boek over boeken. Een boek met een mooie hardcover. Dat kan niet anders dan de harten van velen sneller doen slaan. Als liefhebber van boeken kwam dit boek dan ook meteen op mijn verlanglijstje terecht. 


Ik moest even gewoon worden aan de schrijfstijl. Ik leek in het begin van het boek een beetje overvallen door de bom aan informatie. Gaandeweg het boek paste ik mij moeiteloos aan en was het een plezier om zoveel informatie te lezen.


‘Daarom besloot ik me onder te dompelen in dit onderzoek. Vóór alles waren er vragen, zwermen vragen: wanneer verschenen de eerste boeken? Wat is de verborgen geschiedenis van alle pogingen om ze te vermenigvuldigen of juist te vernietigen?’


De auteur schrijft dit boek met wat ik enkel maar kan benoemen als een onschatbare liefde voor boeken en het geschreven woord. Ze schrijft met heel veel beweging, met passie en groots. Een extra woord om iets te benadrukken of even een zijstraatje in voor extra informatie schuwt ze niet en dat past volgens mij helemaal bij hoe ze is én hoe ze dit boek naar haar lezers wil brengen.


Ik las dit boek heel traag, ik lag het zelfs enkele keren aan de kant. Vooral in het begin leek het mijn tijd nog niets om dit boek te lezen. Naarmate tijd vorderde lag ik het meerdere keren aan de kant zodat mijn reis doorheen dit boek kabbelt toch gestaag zou voortgaan.


‘Wat is gaandeweg verloren gegaan, en wat heeft men kunnen redden? Waarom zijn sommige boeken klassieken geworden? Hoeveel zijn er ten prooi gevallen aan de tand des tijds, aan de klauwen van het vuur, aan het gif van het water? Welke boeken zijn verbrand uit haat, en welke boeken zijn met de grootste hartstocht gekopieerd?’


Dit is ook een boek dat voor iedereen anders zal aanvoelen. Elke lezer gaat in dit boek op een andere manier ervaren. Voor de ene is het een schat aan informatie, voor een andere lezer is dit misschien dan wel een soort avonturen boek. Een enkele lezer gaat er misschien helemaal niets aan vinden. 

Dit boek is een heel persoonlijke ervaring dus spreekt het je aan, lees het en geef dit boek een kans. Wie weet geraak je wel helemaal betovert door deze reis doorheen de geschiedenis van boeken. 


Opmerking: de cover geeft mee dat dit een geschiedenis van de wereld in boeken is. Dat is misschien iets minder accuraat, over een heel groot deel van de wereld wordt er geschreven maar niet de hele wereld. 



  • Auteur(s) : Irene Vallejo
  • Uitgeverij: J.M. Meulenhoff
  • ISBN : 9789029094207
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Hardcover
  • Aantal pagina's : 536
  • Verschijningsdatum : maart 2021


In de pers:  

  • ‘Heel goed geschreven, bewonderenswaardig. De liefde voor boeken en lezen klinkt door in alle pagina’s van dit meesterwerk. Ik ben er zeker van dat dit boek gelezen zal worden, door de lezers van vandaag, maar zeker ook nog vele jaren daarna.’ Mario Vargas Llosa
  • ‘Een ongelofelijk vrije, wijze en uitgebreide reis door de wereld van het boek van de oprichting van de bibliotheek van Alexandrië tot de val van het Romeinse Rijk. Irene Vallejo heeft een uitzonderlijk goed, universeel en uniek boek geschreven.’ The New York Times
  • ‘Een heerlijk boek voor lezers in alle soorten en maten. Een ontroerende en eigentijdse hommage aan het boek door een gedreven lezer.’ Babelia


 Chef-kok in IG Auschwitz - Annie van Paemel & Dirk Verhofstadt (Houtekiet)


In het concentratiekamp Auschwitz kwamen ongeveer 1,1 miljoen mensen, vooral Joden, om het leven. Het bestond uit drie delen: het basiskamp Auschwitz I, het vernietigingskamp Auschwitz II-Birkenau, en het minder bekende werkkamp Auschwitz III-Monowitz, waar IG Farben een fabriek bouwde om er synthetische olie en rubber te produceren. Het IG Farben-concern – waaronder Agfa, BASF en Bayer – werkte volop mee aan de Duitse oorlogsmachine en gebruikte hiervoor Joodse dwangarbeiders. Het leverde ook het gifgas Zyklon B en oefende medische proeven uit op Joodse gevangenen. 


Eind 1942 bouwde IG Farben samen met de SS een eigen concentratiekamp, Buna-Monowitz, waar meer dan 10.000 gevangenen zaten die er in vreselijke omstandigheden moesten werken. Onder hen Primo Levi en Elie Wiesel. In totaal kwamen er ongeveer 25.000 mensen om het leven. In barakkenkampen rond het IG Farben-complex, zaten ook tienduizenden krijgsgevangenen en verplicht tewerkgestelde mannen en vrouwen uit de door de nazi’s bezette gebieden. 


Onder hen de Vlaming Willy Van Paemel die er verbleef van eind 1942 tot de bevrijding. Hij was chef-kok en kookte er met een team voor 2.900 Fransen en Belgen die er gedwongen werkten. Ze hadden een relatieve bewegingsvrijheid, konden Auschwitz bezoeken en er naar een café of de bioscoop gaan. Na de dood van haar moeder vond Annie Van Paemel een pakje liefdesbrieven van haar vader Willy gericht aan zijn verloofde Yvonne Schollen. Onderaan stond het afzendadres: Lager II, Auschwitz III, Deutschland. 


Dit pakje vormde het begin van een speurtocht van Annie Van Paemel en Dirk Verhofstadt naar het leven van Willy voor en tijdens zijn gedwongen verblijf in Auschwitz iii. Hij was een ‘bevoorrechte’ getuige van de cynische en inhumane manier waarop de SS’ers en IG Farben de gevangenen behandelden. De auteurs graven diep in tal van archieven, brieven en andere documenten naar de symbiose tussen de nazi’s en de louter op winstbejag gerichte leiders van IG Farben die na de oorlog nauwelijks gestraft werden voor hun gruwelijke daden.


Dit boek bracht mij een weer een stukje geschiedenis dat ik, ondanks de vele vele boeken die ik al las over de holocaust en alles errond, nog niet kende. Het verhaal van Willy en Yvonne en hoe ze in Auschwitz terecht kwamen, IG Farben en hun aandeel, ik leerde weer enorm veel bij.


Willy word verplicht om - wonende in een nazi bezet gebied - te gaan werken in Auschwitz. Als chef-kok deed hij wat hij kon om toch ergens te kunnen helpen. Probeerde hij zijn gemoedstoestand zo gezond mogelijk te houden. Probeerde hij en Yvonne te doen wat ze konden en zo ‘normaal’ mogelijk te leven.


Dit boek is een bom aan informatie en toch leest het boek als een trein. Een boek waar alle informatie duidelijk is, waar de informatie binnenkomt zoals het binnen hoort te komen. Een boek waar alles uitgelegd is op zo een manier dat dit boek gelezen kan worden door jong en oud én het zal doen wat het hoort te doen. 


De hoofdstukken zijn vergezeld van fotomateriaal die zeker een meerwaarde hebben en het verhaal nog meer kracht geeft.

Dit boek moet je lezen en is absoluut een meerwaarde als je meer wil weten of interesse hebt in deze verschrikkelijke gebeurtenis die werkelijk effect had op iedereen én een gebeurtenis die nooit vergeten mag worden.


 Dagboek uit Bergen-Belsen   - Renata Laqueur, Saskia Goldschmidt (Meulenhoff)


Een waardevol en uniek document uit de Tweede Wereldoorlog, te vergelijken met Eindstation Auschwitz


In november 1943 wordt Renata Laqueur, dochter van een Pruisische hoogleraar en van Joodse afkomst, met haar man Paul Goldschmidt gearresteerd. Ze komt terecht in doorgangskamp Westerbork en vier maanden later worden ze samen overgebracht naar kamp Bergen-Belsen in Duitsland. Laqueur maakte altijd al aantekeningen wanneer ze op reis was. En hoe cru ook, zij ziet haar gedwongen vertrek naar Bergen-Belsen op dat moment als een soort reis. Vanaf het moment van haar aankomst in het kamp, schrijft ze op wat zij en haar man meemaken. Het is voor haar een manier om de verschrikkingen van het kampleven te doorstaan. Dat houdt ze vol tot december 1944, wanneer ze er te zwak voor wordt.


Een paar maanden later, op 10 april 1945, nauwelijks vijf dagen voordat de Engelsen en Canadezen het kamp zullen bevrijden, worden 2500 doodzieke en verhongerde gevangenen, onder wie Renata en haar man, in een trein gestopt. Onder bewaking van de ss rijden ze kriskras door het vernietigde Duitsland. Het doel van de reis is onbekend. Op 23 april wordt de trein door de Russen in Tröbitz bevrijd. Daar beschrijft Renata Laqueur deze reis in korte aantekeningen. Eenmaal in Nederland werkt zij de aantekeningen van de reis en het dagboek dat ze heeft bijgehouden verder uit en beantwoordt in 1946 de oproep van Loe de Jong, om oorlogsdagboeken in te leveren.


Dagboek uit Bergen-Belsen is een waardevol en uniek document dat het leed van miljoenen weerspiegelt. Renata’s schrijven wordt gekenmerkt door een nuchter, meedogenloos maar tegelijk gevoelig waarnemen van eigen en andere reacties. Als lezer kun je niet anders dan haar bewonderen om haar vermogen, zich werkelijk boven de ellende uit te schrijven.


De ongelooflijke veerkracht van een mens. Willen overleveren, proberen te overleven tegen de verwachtingen in. De kracht hebben om nog andere mensen te redden. Dat is wat je leest in het dagboek van Renata. 


‘Beste uitgever,

Is het niet ironisch dat u mijn teksten zult uitgeven alleen maar omdat ik niet meer leef? ... Ik heb altijd gedacht dat de teksten van dode personen, vooral van hen voor wie de dood te vroeg kwam, of voor hen die stierven door zelfmoord, veel beter zullen verkopen dan als ze waren blijven leven...

Misschien was mijn concentratiekampdagboek wel wereldwijd bekend geworden als ik in Bergen-Belsen gestorven was, in plaats van nog vijftig (?) jaar door te leven.’


Waar het in het begin van het boek lijkt alsof het allemaal heel zakelijk opgeschreven is, merk je dat dit een stuk van haar kracht is geweest om te overleven. Nuchter, realistisch maar begaan met ieders lot.


Voor deze dagboeken kan je niet anders dan ontzag hebben, respect hebben voor dat deze mensen doorstaan hebben. Een houvast, zowel voor Renata als voor ons als lezers.

Met dit boek onthou ik nog eens extra wat Primo Levi zei. Het is gebeurd, dus het kan weer gebeuren. 



 Dochters van het daglicht - Judy Batalion (Ambo|Anthos)


Het indrukwekkende Dochters van het daglicht van Judy Batalion vertelt het verhaal van joodse gettomeisjes die zich verzetten en in opstand kwamen tegen de nazi’s. Voor de lezers van Mijn naam is Selma en 't Hooge Nest.


In de krochten van de British Library stuitte kunsthistoricus Judy Batalion vijftien jaar geleden op een obscuur Jiddisch boekje uit 1946, Freuen in di Ghettos. Deze ‘gettomeisjes’ brachten hun vijanden al flirtend het hoofd op hol, kochten ze om, maar vermoordden ze als het moest in koelen bloede. Ze saboteerden de Duitse spoorwegen, bouwden bunkers en smokkelden wapens, maar droegen ook zorg voor de kinderen en de zieken.


In Dochters van het daglicht brengt Batalion al deze indrukwekkende verhalen samen in een magistraal en meeslepend historisch epos. Middelpunt vormt de hechte verzetsgroep rond de achttienjarige Poolse Renia Kukielka, die haar leven zonder aarzeling in de waagschaal stelt om Hitler te verslaan. Met centrale thema’s als vrouwenverzet, vriendschap en feminisme in oorlogstijd is Dochters van het daglicht van Judy Batalion een boek dat geen lezer onberoerd zal laten.


Een flaptekst om U tegen te zeggen. Boeken in verband met WOII hebben steeds mijn volle aandacht. Er is al zoveel dat we weten en toch is er nog zo ongelooflijk veel dat we nog niet weten. Het is zo belangrijk om dit stuk in onze geschiedenis levend te houden.


Veel van deze boeken hebben mannen in de hoofdrol en daar brengt Judy Batalion nu verandering in door met dit +600 pagina’s tellende boek enkele moedige en dapper vrouwen op de voorgrond te zetten die met alles wat ze hadden en konden hun bijdrage hebben geleverd in het gevecht tegen de nazis.


‘Heldhaftige meisjes... Dapper reizen ze heen en weer tussen de steden en dorpen van Polen... Elke dag verkeren ze in levensgevaar. Ze zijn volledig afhankelijk van hun ‘arische’ gezicht en de boerinnensjaal waarmee ze hun hoofd bedekken. Zonder morren, zonder ook maar een seconde te aarzelen, nemen ze de gevaarlijkste missies op zich.’


Qua leeservaring is dit geen makkelijk boek. Ik denk niet dat dat alleen te wijten is aan de schrijfstijl van de auteur. Er zijn veel personages, veel vrouwen die alles hebben opgegeven, alles hebben gedaan wat in hun macht lag en meer om de vrijheid van zovelen te proberen redden waardoor er gewoonweg ontzettend veel te vertellen. Als je iets correct wil neerzetten dan moet dat nu eenmaal soms gedetailleerder en leest dat niet altijd zo vlot. 


‘Terwijl Renia enigszins van de schok bekwam, werd in de tien daaropvolgende dagen duidelijk hoe haar nieuwe leven eruitzag. Het was dorstige Joden verboden naar buiten te gaan om water te halen. De straten stonken naar ontbindende lijken.’


Een boek geschreven door de auteur die vastberaden is om de verhalen van deze vrouwen te vertellen en te eren. Ze slaagt daar zeer zeker in. Verhalen en gebeurtenissen waarvan je zou willen dat ze niet waar zijn, en toch zijn ze dat. Neem je tijd voor dit boek en deze vrouwen. Neem je tijd om dit verhaal te lezen. 


Er is in het Engels ook een Young readers versie beschikbaar van dit boek. Persoonlijk vind ik dit top. Deze vrouwen krijgen dankzij Judy Batalion de eer die ze absoluut verdienen. Een van vele boeken over WOII zou je denken, dit boek is absoluut een aanvulling.


  • Auteur(s) : Judy Batalion
  • Uitgeverij: Ambo|Anthos
  • ISBN : 9789026344503
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Paperback
  • Aantal pagina's : 608
  • Verschijningsdatum : maart 2021


In de pers:

  • ‘Deze geschiedenis van joodse verzetsvrouwen blijft nog lang nagalmen in je hoofd. Met haar krachtige verhaal geeft Batalion een genuanceerd beeld van geschiedenissen die te snel worden vergeten.’ – Kirkus Reviews (starred)
  • ‘Dochters van het daglicht brengt een levendig eerbetoon aan vrouwelijke moed in de breedste zin van het woord.’ – Publishers Weekly

 De familie Wachtman - Christiaan Alberdingk Thijm (Ambo|Anthos)


In De familie Wachtman van Christiaan Alberdingk Thijm raakt Philip Wachtman in de problemen wanneer hij door een uitspraak van de rechter zijn geheim prijs moet geven: hij heeft 411 nakomelingen.


De familie Wachtman van Christiaan Alberdingk Thijm, bekend van Het proces van de eeuw, is een ontzagwekkende en actuele roman over identiteit.


De wetenschappelijke carrière van Philip Wachtman zit in een dip. Zijn promotieonderzoek over de anonimiteit van de spermadonor is overbodig geworden en hij dreigt gepasseerd te worden voor een benoeming tot hoogleraar. Hoe anders vergaat het zijn vriendin, stemactrice Freya de Koning, die zich op het hoogtepunt van haar roem bevindt. Maar er is één groot gemis. Freya is op haar negenendertigste nog kinderloos. Het ligt aan Philip, denkt Freya. Maar hij weet dat de oorzaak niet bij hem kan liggen. Wachtman heeft naar schatting 411 nakomelingen, het gevolg van uit de hand gelopen praktijkonderzoek bij de spermabank. Door een uitspraak van de rechter dreigt hij zijn levenswerk niet langer geheim te kunnen houden.

Achtervolgd door zijn verleden en een opdringerige studente, komt Wachtman gaandeweg tot de conclusie dat hij niet is wie hij dacht te zijn. Een indrukwekkende roman over maakbaarheid, identiteit en privacy.


Als dit boek je al niet overtuigd om te lezen door zijn prachtige cover dan zal de flaptekst dat zeker wel doen. Die cover is zo mooi en het straalt een bepaalde sfeer uit die achteraf na het lezen van het boek niet meer perfect had kunnen zijn. De flaptekst triggerde mijn nieuwsgierig dan weer enorm.


Zelden heb ik een auteur een personage zo compleet weten weergeven. Zelden had ik zo een perfect en intiem beeld van iemand zijn karakter en dat dankzij de, met momenten poëtische, schrijfstijl van de auteur. Vanaf de eerste pagina word je het verhaal ingezogen en denk je enkel nog aan Philip. 


‘Hij bevingert de rimpels in zijn voorhoofd. De mensen zijn anders gaan denken. Conservatiever. Terug naar vroeger. De meerderheid dringt haar kleingeestige seksuele moraal op aan de minderheid.’


Je leest het verhaal van Philip, hoe hij zijn positie als hoofddocent in gevaar ziet komen, hoe zekerheden dat plots niet meer zijn, hoe zijn levenswerk door een nieuwe wet dreigt te vervagen of juist lijkt op te komen. Ook komt zijn vriendin Freya aan het woord die haar visie op de feiten weergeeft en zelf haar strijd voert.


‘Zijn computer wordt reutelend wakker. Een venster springt om- hoog. Of hij een kritieke update wil installeren? Nee, dat wil hij niet. Laat me met rust, venster. Hij scrolt door zijn mail van de afgelopen dagen. Niets.’


Een heel boek lang krijg je inzicht in de discussie over zaaddonatie, wensouders, kinderen van zaaddonoren en krijg je een brede kijk op heel dit onderwerp. Het einde is verrassend te noemen maar het had niet anders kunnen zijn dan zo. 


Het is slim, snel, echt, verrassend en ergens weer niet, actueel, en nogmaals de personages zijn zo ontzettend knap, sterk en goed uitgewerkt, Ja ik ben laaiend enthousiast over deze auteur en dit boek. Ik mis Philip nu al. 




 



Winterbijen - Norbert Scheuer (Ambo|Anthos)


Winterbijen van Norbert Scheuer is een literair meesterwerk over een man die Joden de grens met België over smokkelt tijdens de Tweede Wereldoorlog, gebaseerd op een lokale geschiedenis.


De Eifel, januari 1944. Leraar Latijn en geschiedenis Egidius Arimond is door de nazi's ontslagen vanwege zijn epilepsie. Hij verkeert in gevaar door zijn ziekte en zijn bijverdienste: als imker smokkelt hij Joodse vluchtelingen in omgebouwde bijenkasten over de Belgische grens. Desondanks heeft hij allerlei affaires – onder andere met de echtgenote van een hooggeplaatste nazi. Terwijl het luchtruim boven de Eifel volstroomt met Engelse en Amerikaanse bommenwerpers wordt Arimonds situatie steeds nijpender. En dan wordt hij ook nog eens opgepakt…


Wat een mooie cover. Die kleur, dat blauw, de gouden randen van de honingraad, de bijen. Ja, dit is een cover om verliefd op te worden. Na het lezen van de flaptekst moest ik dit boek absoluut lezen. Een roman, oorlog en iets leren over bijen. Ik hoopte dat dit boek een succes voor me zou zijn en dat was het zeker en vast.


Het hoofdpersonage is afgekeurd voor dienst wegens epilepsie, in zijn dorp kijken ze hem daarom scheef na omdat ze niets opmerken aan hem om dit te staven. Zijn medicijnen geraken echter in een sneltempo op en hij heeft geen mogelijkheid om nieuwe te krijgen. Zijn eenzaamheid zit hem hoog maar eigenlijk is hij een echte eenzaat en vind hij dat ook oké.


‘Winterbijen gaat over een man die verwoed probeert te overleven, over zijn liefde voor vrouwen, zijn bijen en de letteren en over zijn vurige verlangen naar vrede.’ 


Zijn bijen, daar maakt hij zich wel zorgen over en laat mij eerlijk zijn en zeggen dat het hoofdpersonage niet de meest sympathieke man is. Maar dankzij de schrijfstijl van de auteur, de vorm waarin dit boek geschreven is maken het geheel gewoonweg erg mooi. Hoe meer je leest hoe meer je hem ik je hart gaat sluiten. Hem en de bijen.


Ik leefde mee met elke moment, elke trip, elke gedachte en wat heerlijk om in de vorm van een dagboek mee te volgen hoe het Arimond vergaat. ‘Norbert Scheuer toont de verschrikkelijke alledaagse werkelijkheid in een periode die in alle opzichten dramatisch en gevaarlijk is.’


Deze roman is absoluut meer dan de moeite waard om te lezen en eerlijk gezegd ook ronduit fascinerend. Zowel het menselijke aspect als de bijen. Een van de mooiste boeken uit 2020.


  • Auteur(s) : Norbert Scheuer
  • Uitgeverij : Ambo|Anthos
  • ISBN : 9789026351419
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Paperback
  • Aantal pagina's : 296
  • Verschijningsdatum : september 2020


In de pers :

  • 'Scheuers romans en verhalen zijn larger than life en tegelijkertijd grootser dan elke zogenaamd authentieke geschiedenis.' – Die Welt
  • 'Norbert Scheuer is een van onze grote verhalenvertellers.' – Frankfurter Allgemeine Zeitung



 Hotel schiller - Marjolein Bierens (Meulenhoff)


Het roemruchte Hotel Schiller aan het Amsterdamse Rembrandtplein was tussen de twee wereldoorlogen een bruisende ontmoetingsplek voor beroemde schilders, toneelspelers en andere kunstenaars. Louis Davids, Fien de la Mar, George Hendrik Breitner en vele anderen vonden hier hun stek.

In de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog vonden gevluchte artiesten uit Duitsland en Joden er onderdak en tijdens de bezetting bevolkte de Wehrmacht het hotel. Na de bevrijding verschenen de Canadezen.In de jaren daarna verloor het hotel langzaam zijn grandeur.


Op adembenemende wijze beschrijft Marjolein Bierens de opkomst, de bloei en het verval van het hotel, waar niet alleen gasten maar ook de vaderlandse en Europese geschiedenis hun intrek namen. Hotel Schiller is een bijzonder en waargebeurd verhaal én een wervelende reis naar vervlogen tijden.


Die cover, hardcover. Wat een pareltje om in de boekenkast te hebben. Alhoewel dit boek gerust een tafelboek kan zijn. Dit genre boeken trekken overigens altijd wel mijn aandacht. Iets leren kennen of ontdekken vol wist-je-datjes. Dus ook dit boek kon niet ontbreken op de wenslijst.


De auteur neemt je moeiteloos mee doorheen de tijd. Doorheen het decor, de gasten, eigenaars en familie, de kunst, de drama, noem maar op en je beleeft het. Dankzij foto materiaal, illustraties en dergelijk ontdek je Hotel Schiller in al zijn pracht en praal. En in mindere momenten waar verval zijn intrede maakt.


Marjolein Bierens laat alles vlotjes in elkaar vloeien en schrijft op zo een manier dat je er gewoon bij had willen zijn of net niet natuurlijk. Ik zou gelijk mijn koffers gepakt hebben en dat al tijdens het lezen van dit boek. 


Het level van ontspanning tijdens het lezen van dit boek is hoog. De hoofdstukken zijn helemaal niet lang dus je kan dagen genieten van dit boek door elke dag enkel hoofdstukken te lezen. Een meerwaarde in mijn thuisbibliotheek. Zowel als boek, als uiterlijk vertoon.


  • Auteur(s) : Marjolein Bierens
  • Uitgeverij : J.M. Meulenhoff
  • ISBN : 9789029093446
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Hardcover
  • Aantal pagina's : 368
  • Verschijningsdatum : oktober 2020


In de pers
‘Met oog voor detail en gevoel voor drama heeft Marjolein Bierens niet alleen een indrukwekkend monument geschreven over opkomst, bloei en verval van het ooit roemruchte hotel en zijn gasten, het is ook een kleine geschiedenis van Amsterdam in het interbellum. Een buitengewoon verzorgde uitgave ook, heerlijk om langdurig in te verblijven.’ Het Parool


‘Met dit boek ga je terug naar lang vervlogen tijden’ Veronica Magazine


De podcast Hotel Schiller in de pers

‘Een prachtige podcast voor winterse dagen.’ De Correspondent

‘Een boeiend hoorspel, verheven boven de piepende deuren en de grindpaden.’ Algemeen Dagblad

‘Roemrucht hotel reflecteert de tijdgeest.’ NRC Handelsblad



 Persona non Prada - Catherine Kosters, Elspeth Jenkins (Horizon)


Hilarische blik achter de schermen van de modewereld


In Persona non Prada geven antihelden en modejournalistes Catherine en Elspeth een antwoord op de vraag die hen het vaakst gesteld wordt: hoe maak je het in de modewereld? Ze doen dat aan de hand van praktische tips en uiterst vermakelijke behind the scenes-verhalen. One day you're out, the next you're in en zo moeilijk is dat niet. Dat zweren ze op hun vintage Gucci-loafers. Met een Vuitton-kofferset vol sappige anekdotes helpen Catherine en Elspeth jou naar de top van de modewereld. Of toch ergens in de buurt. 


Illustraties zijn van de hand van gevierd modeontwerper Wim Bruynooghe.


Dit boek heeft veel aspecten die mij aanspreken. Niet alleen hebben de twee dames een fijne humoristische manier van vertellen maar het boek staat ook bol van de tips & tricks.


Hoogste en laagtes op weg naar de top en is die top echt te bereiken in een keiharde business? Op het einde van elk hoofdstuk vind je echt handige tips die je kunnen helpen, van do’s and don’ts tot het herkennen van verschillende soorten collega’s, concullega’s. 


De weg naar de top is zwaar maar ook gevuld met hilarische momenten die op een erg sappige manier verteld worden. Het boek steekt echt leuk in elkaar mede dankzij de ID’s van de twee auteurs. (Deze geven mee wat, hoe, waar ze zich op dat ogenblik bevinden.)


‘De vraag die op je lippen brandt, is wellicht: wie denken die twee wel niet dat ze zijn? Wel, wij zijn twee moderedactrices met een verzamelde drieëntwintig jaar ervaring in de sector.’


Wat ik vooral meeneem uit dit boek is dat dromen kunnen uitkomen, hard werken gaat op een bepaald moment echt wel beloond worden. Ook ben ik ongelooflijk geïnspireerd door alle verhalen, tips & trick. (Die tips kan je trouwens toepassen zelfs als je niet in de modewereld wil terecht komen.


De moeite waard om te lezen, is het niet voor de handige tips dan is het voor de sappige verhalen van deze twee nuchtere, zelfrelativerende, humoristische dames. 


‘Hoe het ook zij, als je net als wij in de media wil werken, zal je zonder kaart je eigen weg moeten zoeken. Gelukkig kan je rekenen op eersteklas gidsen. Wij dus.’