Chef-kok in IG Auschwitz - Annie van Paemel, Dirk Verhofstadt


 Chef-kok in IG Auschwitz - Annie van Paemel & Dirk Verhofstadt (Houtekiet)


In het concentratiekamp Auschwitz kwamen ongeveer 1,1 miljoen mensen, vooral Joden, om het leven. Het bestond uit drie delen: het basiskamp Auschwitz I, het vernietigingskamp Auschwitz II-Birkenau, en het minder bekende werkkamp Auschwitz III-Monowitz, waar IG Farben een fabriek bouwde om er synthetische olie en rubber te produceren. Het IG Farben-concern – waaronder Agfa, BASF en Bayer – werkte volop mee aan de Duitse oorlogsmachine en gebruikte hiervoor Joodse dwangarbeiders. Het leverde ook het gifgas Zyklon B en oefende medische proeven uit op Joodse gevangenen. 


Eind 1942 bouwde IG Farben samen met de SS een eigen concentratiekamp, Buna-Monowitz, waar meer dan 10.000 gevangenen zaten die er in vreselijke omstandigheden moesten werken. Onder hen Primo Levi en Elie Wiesel. In totaal kwamen er ongeveer 25.000 mensen om het leven. In barakkenkampen rond het IG Farben-complex, zaten ook tienduizenden krijgsgevangenen en verplicht tewerkgestelde mannen en vrouwen uit de door de nazi’s bezette gebieden. 


Onder hen de Vlaming Willy Van Paemel die er verbleef van eind 1942 tot de bevrijding. Hij was chef-kok en kookte er met een team voor 2.900 Fransen en Belgen die er gedwongen werkten. Ze hadden een relatieve bewegingsvrijheid, konden Auschwitz bezoeken en er naar een café of de bioscoop gaan. Na de dood van haar moeder vond Annie Van Paemel een pakje liefdesbrieven van haar vader Willy gericht aan zijn verloofde Yvonne Schollen. Onderaan stond het afzendadres: Lager II, Auschwitz III, Deutschland. 


Dit pakje vormde het begin van een speurtocht van Annie Van Paemel en Dirk Verhofstadt naar het leven van Willy voor en tijdens zijn gedwongen verblijf in Auschwitz iii. Hij was een ‘bevoorrechte’ getuige van de cynische en inhumane manier waarop de SS’ers en IG Farben de gevangenen behandelden. De auteurs graven diep in tal van archieven, brieven en andere documenten naar de symbiose tussen de nazi’s en de louter op winstbejag gerichte leiders van IG Farben die na de oorlog nauwelijks gestraft werden voor hun gruwelijke daden.


Dit boek bracht mij een weer een stukje geschiedenis dat ik, ondanks de vele vele boeken die ik al las over de holocaust en alles errond, nog niet kende. Het verhaal van Willy en Yvonne en hoe ze in Auschwitz terecht kwamen, IG Farben en hun aandeel, ik leerde weer enorm veel bij.


Willy word verplicht om - wonende in een nazi bezet gebied - te gaan werken in Auschwitz. Als chef-kok deed hij wat hij kon om toch ergens te kunnen helpen. Probeerde hij zijn gemoedstoestand zo gezond mogelijk te houden. Probeerde hij en Yvonne te doen wat ze konden en zo ‘normaal’ mogelijk te leven.


Dit boek is een bom aan informatie en toch leest het boek als een trein. Een boek waar alle informatie duidelijk is, waar de informatie binnenkomt zoals het binnen hoort te komen. Een boek waar alles uitgelegd is op zo een manier dat dit boek gelezen kan worden door jong en oud én het zal doen wat het hoort te doen. 


De hoofdstukken zijn vergezeld van fotomateriaal die zeker een meerwaarde hebben en het verhaal nog meer kracht geeft.

Dit boek moet je lezen en is absoluut een meerwaarde als je meer wil weten of interesse hebt in deze verschrikkelijke gebeurtenis die werkelijk effect had op iedereen én een gebeurtenis die nooit vergeten mag worden.


0 reacties:

Een reactie posten