De hemel is altijd paars - Sholeh Rezazadeh (Ambo|Anthos)
Arghavan is een jonge Iraanse vrouw die nog maar kort in Nederland woont. Terwijl ze worstelt om een nieuw leven op te bouwen, wordt ze geplaagd door herinneringen aan haar jeugd in Iran. Een jeugd die paradijselijk begon maar een negatieve wending nam toen haar moeder van de ene op de andere dag vertrok en haar vader, haar steun en toeverlaat, verslaafd raakte aan opium. Ze nam daarop een radicaal besluit: ze liet het rauwe, bergachtige landschap van Iran definitief achter zich en vertrok naar het platste land ter wereld: Nederland. Arghavan werkt in een tweedehandswinkel in Amsterdam, waar ze bevriend raakt met sommige klanten, zoals met Anna, een dove danseres, en de oude Johan, die het geluid van bomen opneemt. Ze verwondert zich over dit land waar iedereen haast heeft en waar het onmogelijk lijkt om met de ander verbonden te zijn. Dan wordt ze verliefd op Mees, een jonge muzikant, die haar wereld volkomen op z’n kop zet.
De hemel is altijd paars van Sholeh Rezazadeh is een zinnelijke roman over liefde en verlangen, over herinneringen en over de vraag of je de ander ooit echt kunt kennen.
Laat ik beginnen met zeggen dat deze hardcover uiterlijk al heel mooi is. Zijn jasje, die kleuren, de overgang, de gebouwen. Het plaatje klopt. Wanneer je zijn jasje uit doet krijg je een van de mooiste kleuren paars die ik ooit al zag. En dat is je eerste grote hint dat je een pareltje van een boek ik je handen hebt.
Dit is de debuutroman van Sholeh en ze legt de lat voor een volgend boek extreem hoog. Dit boek is zó mooi. Niet alleen de poëtische en beeldende schrijfstijl van de auteur grijpt je meteen, ook het verhaal dat ze je brengt met dit boek grijpt je naar de strot.
‘De weiden en groene velden die langsglijden herinneren me eraan dat ik reis. Van de ene stad naar de andere. Van de ene mens naar de andere.’
Sholeh claimed je gedachten en gevoelens vanaf de eerste pagina met dit boek. Je kan gewoon niet anders dan verder lezen. Genietend van die mooie woorden en zinnen hoop je dat je het zo lang mogelijk kan uitstellen om dit boek helemaal uit te lezen.
‘De grote bruine vlekken op zijn handen doen me heel even aan mijn vader denken. Ik herinner me zijn handen heel goed, ze pakten me op, brachten me omhoog en zetten mij op de schommel.’
Het hoofdpersonage zit meteen onder je huid. Hoe ze leeft en denkt in Amsterdam, hoe ze leefde en dacht in Iran. Haar vader, haar held, totdat... Ze is zo een mooi mens, getroebleerd op sommige momenten maar ik zou haar zo als vriendin naast me willen hebben en heb haar zelfs al in mijn hart gesloten.
Dit is zo een boek dat je aan iedereen cadeau zou willen doen, een boek waarvan je zegt ‘lees het, je gaat het je niet beklagen.’ Een ijzersterke, bijzonder mooie (debuut)roman. Met slecht een 200-tal pagina’s krijg je een uiterst compleet boek. Ik kijk nu al uit naar verder werk van deze auteur. Bedankt Sholeh voor dit boek.
- Auteur(s) : Sholeh Rezazadeh
- Uitgeverij: Ambo|Anthos
- ISBN : 9789026346118
- Taal : Nederlands
- Uitvoering : Hardcover
- Aantal pagina's : 208
- Verschijningsdatum : maart 2021
In de pers:
- 'Met poëtische zinnen in een hechte compositie schept Sholeh Rezazadeh in nog geen tweehonderd bladzijden vele werelden.' – Het Parool
- 'Haar taalgebruik is onwaarschijnlijk mooi... Hoe ze in deze roman het ritme van de taal gebruikt, doet me denken aan Lieke Marsman, de dichter des vaderlands.' – Boekenraad de Volkskrant
- 'Een boek waar we naar uitkijken.' – Flow
- 'Met haar roman laat Rezazadeh zien hoe bijzonder het gewone leven is.' - Friesch Dagblad
- 'Een nieuw geluid. Sholeh Rezazadeh schrijft mooi. En sterk.' – Kader Abdolah (auteur)
- ‘[…] prachtig boek, poëtisch en triest van Sholeh Rezazadeh, De hemel is altijd paars, want schrijven in een andere taal wat zij deed in dit debuut dat is toch ook iets van een metamorfose. Je laat iets achter en je begint iets nieuws. Zeer de moeite waard trouwens. Klein maar heel fijn.’ – Lex Bohlmeijer in Passaggio
Unaniem verkozen tot boek van de maand mei door het AD-boekenpanel:
- 'Rezazadeh ontroert. Ze bezit de gave van dankbaarheid en verwondering, en zie daardoor het waardevolle van kleine dingen.' – Erna Staal in het Algemeen Dagblad
- 'De geur van een kop thee, de kleur van de maaltijden die ze bereidt: ze beschrijft het allemaal even poëtisch zonder hoogdravend te zijn.' – Olaf Tichelaar in het Algemeen Dagblad
- 'Rezazadeh spreekt alle zintuigen van de lezers aan.' – Debbie van der Zande in het Algemeen Dagblad
- 'Hoewel de hoofdpersoon haar vader en moeder verliest en de liefde moeizaam verloopt, is De hemel is altijd paars een positief boek. Het overstijgt alle genres.' – Anthoni Fierloos in het Algemeen Dagblad
0 reacties:
Een reactie posten