Zat het snor? - Erik Aerts (Sterck & De Vreese)

Deze rijke geschiedenis van de kat is verplichte kost voor iedere kattenliefhebber. De kat heeft altijd van de mens gehouden, maar andersom? Via de Romeinse verovering kwam de kat in onze contreien terecht en werd al snel de beste verzekering tegen ongedierte en behoeder van voedselvoorraden. Vanaf de dertiende eeuw kreeg de kat een kwalijke reputatie als een van de gedaanten van de duivel. De (zwarte) kat was een spookdier en werd geassocieerd met onheil. In de zeventiende eeuw draaide dat beeld en kreeg de spinnende kat een plekje bij het haardvuur. Poezen veroverden eerst de aristocratische salons, veel later waren ze ook welkom in fabriekshuizen en armere buurten. En nu houdt iedereen van katten!

Erik Aerts is emeritus professor economische geschiedenis. Hij draagt dit boek op aan zijn besnorde vrienden die al veertig jaar zijn levenspad volgen.

Who doesn’t love cats? Heerlijke dieren, vol karakter, echte plantrekkers en wanneer ze wat liefde nodig hebben komen ze het opeisen. Door zelf zo tegenover katten te staan was ik enorm getriggerd door deze flaptekst. 

Wat een leuk boek! Ik hou er enorm van om dingen bij te leren en dit is een fijn, leerrijk boek om weer wat meer te weten te komen over katten. Wat hebben die beesten echt wel al elke status gehad, van verering tot duivels, van lieveling tot uitgespuugd, van nutteloos tot handig. 

Niet alleen het boek is enorm interessant ook de cover, de fotodocumentatie, en manier van vertellend schrijven is erg fijn. 
Het is echt wel een aanrader en dankzij de mooie cover ook nog eens leuk om in de boekenkast te hebben. 

  • Auteur(s) : Erik Aerts
  • Uitgeverij : Sterck & De Vreese
  • ISBN : 9789056155896
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Hardcover
  • Aantal pagina's : 256
  • Verschijningsdatum : juni 2020

Stad van tranen - Kate Mosse (Boekerij)

Het spannende vervolg op de bestseller Tijden van vuur

Augustus 1572. Minou Joubert en haar familie zijn in Parijs voor een koninklijke bruiloft. Het huwelijk tussen Marguerite, de zus van de katholieke Franse koning, en de protestantse Henri van Navarra is bedoeld om vrede te brengen in Frankrijk na een decennium van religieuze oorlogen. De hele stad loopt uit, en van heinde en verre zijn mensen gekomen om het feest mee te vieren.

Maar ook Vidal, een oude vijand van Minou, is naar de hoofdstad getrokken. En wat een week vol feestelijkheden had moeten worden mondt binnen enkele dagen uit in een grote moordpartij, waarna de straten bezaaid zijn met duizenden doden. Minous familie slaat op de vlucht, en moet zich noodgedwongen verspreiden over twee windstreken.

Een aangrijpende, adembenemende roman over wraak, onderdrukking en verlies. Het verhaal neemt ons mee naar Parijs, Chartres en naar de Stad van tranen zelf: Amsterdam.

Wat heb ik deze recensie lang uitgesteld zodat ik het allemaal zeker lang genoeg kon laten bezinken en zodat ik het allemaal op de juiste manier kan verwoorden.

De afbeeldingen op deze en het vorige boek zijn mooi en geven de sfeer en tijd goed weer dus dat zat alvast goed. 
Nu weet ik niet goed of ik eerst het slechte van dit boek breng en dan het goede of omgekeerd. Laat ik maar negatief starten zodat we de recensie positief kunnen afsluiten.

Eerst en vooral was er vrij veel herhaling in dit boek. Op zich heb ik daar niet zoveel problemen mee, alleen dacht ik minstens twee keer dat er een drukfout was want het leek of dezelfde zin gewoon twee keer na elkaar geschreven stond. Herhalingen zijn soms goed en ok maar trop is trop.

Dan, de grootste frustratie want ja dat was het echt wel, frustratie, is dat alle personages non stop naar adem moeten happen of dat ze het gros van de tijd met ingehouden adem rondlopen. Een enkele keer dit ‘fenomeen’ lezen en tegenkomen is één ding, het elk hoofdstuk minstens één keer lezen is teveel, echt teveel. 

Al deze dingen, de herhalingen en de eindeloze ademhalingsperikelen, zorgen ervoor dat het boek wel door iemand anders dan Kate Mosse lijkt te zijn geschreven. 

Iets positiefs? Graag! Want wat is het verhaal weer zó mooi. Een verhaal waar liefde centraal staat maar ook een verhaal waar tegenslagen en immens verdriet niet geschuwd worden. Op sommige momenten leest het zelfs als een thriller. Het verhaal zit echt wel goed en is ook de reden waarom je blijft doorlezen ondanks alle ademhalingsproblemen. 

Nog iets positiefs zijn alle personages, er is er niet eentje dat teveel is en ik vond ze allemaal fijne personages of ze nu goed of slecht zijn. Ook de liefde tussen Minou en haar man, hun problemen, de reizen, Minou haar familieband, haar ongelooflijk karaktervolle en heerlijke dochter,... ik kan blijven doorgaan. 

Het blijft dus allemaal wat in het midden hoe ik mij bij dit boek voel. Langs de ene kant heb je dus al die vervelende herhalingen en het adem-gedoe en aan de andere kant is het verhaal helemaal in orde en mooi en zijn alle personages echt ook dik oké. Ik blijf ook regelmatig aan het boek terugdenken en dan is achteraf bekeken positief. 

Lees het boek vooral zelf, misschien vind jij het allemaal niet zo herhalend of misschien vind jij helemaal niets aan het boek of vind jij het ongelooflijk mooi verhaal net zoals ik. 

  • Auteur(s) : Kate Mosse
  • Uitgeverij : Boekerij
  • ISBN : 9789022583760
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Hardcover
  • Aantal pagina's : 480
  • Verschijningsdatum : juni 2020

De pers over de boeken van Kate Mosse:

"Een heerlijke historische roman, die niet alleen inzicht geeft in de Franse geschiedenis, maar je ook meesleept in een spannend en romantisch verhaal. Ik kijk nu al uit naar de volgende delen.' Nederlands Dagblad

"Kate Mosse heeft een opvallend ontspannen vertelstijl. Mooi uitgetekende plot, en met de opbouw van de spanning zit het eveneens goed. Een solide mix van geschiedenis, fictie en liefde.' Hebban.nl

"Een spannend verhaal vol mysteries en geheimen, liefde en verraad, oorlog en avontuur, samenzweringen en verbroken beloftes.' Algemeen dagblad 
Bloemen van duisternis - Tatiana de Rosnay -ambo|anthos

Bloemen van de de duisternis is een indringende roman over de macht van kunstmatige intelligentie tegen het decor van het Parijs van de nabije toekomst.
Bloemen van de de duisternis is de nieuwste roman van Tatiana de Rosnay, de auteur van Haar naam was Sarah en De familiereünie.

Clarissa, een schrijver met een getroebleerd verleden, verlaat na een afschuwelijke ontdekking haar echtgenoot. Ze vindt een nieuw appartement via CASA, eigenaar van een gewild complex dat exclusief bestemd is voor kunstenaars. Maar al snel krijgt ze het gevoel dat iemand haar continu bespiedt; dromen en werkelijkheid beginnen in elkaar over te lopen. Clarissa wordt steeds labieler. Wie zit er achter CASA? Aangemoedigd door haar kleindochter gaat Clarissa zelf op onderzoek uit, maar haar dochter vreest dat haar moeder de grip op de werkelijkheid verliest. Is Clarissa inderdaad een fragiele schrijver met te veel fantasie, of is ze een beangstigende waarheid op het spoor?

Wat fijn lezen toch steeds die boeken van Tatiana de Rosnay. Haar manier van schrijven zorgt er voor dat je haar boeken ongelooflijk vlot leest. Een boek van haar beginnen en wegleggen is eigenlijk onmogelijk. Zo ook weer met deze bloemen van de duisternis.

Vrijwel meteen werd ik overvallen door het gevoel dat wat de auteur hier beschrijft, een heel ander Parijs als we nu gewend zijn, kunstmatige intelligentie die ons doen en laten volgen,... allemaal niet zo veraf meer is. Ik voelde als het ware de angst, spanning die het hoofdpersonage Clarissa ook voelt door het gevoel van bespied te worden.

‘Zij hield zich bezig met de dossiers voor het kunstenaarshuis. Maar ze moest wel snel zijn. Er waren nog maar een paar woningen beschikbaar.’

Eenzaamheid is één van de thema’s in dit boek en ook hier voelde ik enorm met Clarissa mee. Ze is een sterke vrouw maar ze heeft haar bagage, draagt een geheim met zich mee, heeft het een en ander te verwerken en is echt een familiemens. Dat ze enorm om haar familie geeft merk je aan alles en dat is zo mooi om te lezen. Ze kwam enorm echt op mij over. 

Een ander thema is huwelijksproblemen. Ook de reden waarom haar huwelijk op de klippen loopt is bij onthulling iets om bij stil te staan want ja dit kan gewoonweg heel snel gebeuren of misschien is het gewoon nu al zover en gebeurt het nu al. Het boek zet je toch echt wel aan het denken, niet op een vervelende manier, gelukkig.

‘Ze had lang geaarzeld welke naam ze haar virtuele assistent zou geven. Ze had getwijfeld tussen Mrs Danvers en Mrs Dalloway, maar haar bewondering voor Virginia Woolf had het uiteindelijk gewonnen.’

Een boek met vele elementen maar het is niet té en ze gaan niet vervelen. Alsook alle andere personages, er zit echt voldoende evenwicht in. Je leest ook in het nu maar neemt soms samen met Clarissa een uitstapje naar het verleden wat erg fijn is omdat je enerzijds meer leert kennen van Clarissa’s karakter maar ze neemt je ook mee naar een andere schrijfster namelijk Virginia Woolf.

Het was even wennen aan dit boek, daar moet ik eerlijk in zijn, het duurde even om gewend te geraken aan een wereld en een Parijs zoals beschreven in het verhaal. Het boek las er in elk geval niet minder vlot om dus of het minpuntje is, niet meteen.

Bloemen van de duisternis zette me toch even aan tot nadenken over eenzaamheid, kunstmatige intelligentie, familiebanden. Dit is een erg speciaal boek met die gekende vlotte schrijfstijl van Tatiana de Rosnay waar het heerlijk Virginia Woolf tegenkomen was.

  • Auteur(s) : Tatiana de Rosnay
  • Uitgeverij : Ambo|Anthos
  • ISBN : 9789026352560
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Paperback
  • Aantal pagina's : 272
  • Verschijningsdatum : juli 2020

"Atwoodiaanse dystopie, waarin De Rosnay alle ingrediënten die we van haar kennen verwerkt: een beklemmend huis, huwelijksgeheimen, eenzaamheid, Virginia Woolf en een verrassend eind. Zeer geslaagd!' – Le Point

‘Een zeer geslaagde roman over jaloezie, het gewicht van geheimen en de kwalijke gevolgen van kunstmatige intelligentie.’ – Le Journal du Dimanche
Perfecte prooi - Helen Fields (Ambo|Anthos)

In Perfecte prooi van Helen Fields, het vervolg op Perfecte resten, gaan inspecteurs Luc Callanach en Ava Turner achter een moordenaar aan die zijn slachtoffers uitzoekt op basis van hun onschuld.

Tijdens een rockfestival valt een medewerker van een liefdadigheidsinstelling midden in het publiek dood neer. Zijn buik is met één haal opengesneden. Niemand heeft de moordenaar gezien. Een week later wordt in een vuilcontainer het lichaam van een basisschoollerares aangetroffen. Ze is gewurgd met haar eigen sjaal. Inspecteurs Ava Turner en Luc Callanach hebben geen aanknopingspunten en kunnen geen motieven vaststellen. Ze tasten in het duister, totdat blijkt dat de slachtoffers op diverse gebouwen in de stad met graffiti worden beschreven. Dan ontdekken ze dat de boodschappen geschreven zijn voordat de mensen vermoord werden en begrijpen ze dat de moordenaar zijn volgende slachtoffer zo aankondigt. Hoe onschuldiger de prooi, hoe beter…

Perfecte prooi van Helen Fields is een must-read voor lezers die houden van duister, dodelijk, griezelig en aangrijpend.

Het langverwachte tweede boek, wat hebben we afgeteld en dat was voornamelijk omdat het eerste boek Perfecte Resten zo een knaller van een thriller was. Deze keer ook? 

De cover is ook deze keer weer, na het lezen van het boek, erg goed gekozen. De cover is duidelijk, laat genoeg aan de verbeelding over en ook de titel past wederom perfect. Perfecte prooi is dus qua cover en titel een perfecte combinatie.

Het verhaal zit immens goed in elkaar en is weldoordacht, een moordend tempo waardoor je op de verkeerde man/vrouw gokt als dader en op het einde dus helemaal verrast bent. Helen Fields laat zich dus niet vangen aan de vloek van het tweede boek, gelukkig! 

Deze auteur is gruwelijk gedetailleerd en schrik er niet van terug al die gruwel in geuren en kleuren te beschrijven. Dat is als fan van thriller enorm leuk en het maakt het boek echt wat het moet zijn, thrilling! 

Mijn enige minpuntje in dit boek was dat een klein deeltje van de puzzel om het verhaal rond te krijgen mij niet zo lag, wat dat deeltje is kan ik niet zeggen zonder een grote spoiler te geven maar het is echt iets compleet persoonlijk. Misschien las ik gewoon al teveel over dat deeltje.

Wat heerlijk om Luc weer aan het werk te zien, ik hou zo van zijn karakter, zijn normen en waarden. Het beeld dat ik van deze model-inspecteur in mijn hoofd heb zal daar ongetwijfeld ook aan bijdragen. 

Ondanks het cliché van een getroebleerd verleden vind ik hem toch best een verfrissend personage. In dit boek leren we echter niet zo heel veel meer van Luc Callanach zijn verleden, de auteur geeft ons wel flashbacks maar niets dat we nog niet echt wisten. 

Wel leren we Luc Callanach beter kennen hoe hij nu is, hoe hij tegenover de mensen waar hij om geeft is. Hoe gedreven en gepassioneerd hij is in zijn werk. Hoe hij echt mensen wil helpen en redden en daarvoor niets of niemand schuwt en gerust buiten de lijntjes kleurt. 

Ava Turner is in dit boek iets minder pittig en standvastig als in het vorige boek, of dat is toch althans mijn gevoel. In dit boek leren we dus haar karaktertrekken meer kennen en duiken we meer in haar verleden. De band tussen Luc en Ava komt door de zaak onder hoogspanning te staan, en niet alleen door de zaak...

Ja hoor, ook deze keer weet Helen Fields ons weer omver te blazen door een ongelooflijk goed uitgewerkt moordverhaal, niet voor de gevoelige lezers onder ons want die boek is gruwelijk gedetailleerd en grafisch. Een echte thrilling thriller!! 

  • Auteur(s) : Helen Fields
  • Uitgeverij : Ambo|Anthos
  • ISBN : 9789026351297
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Paperback
  • Aantal pagina's : 480
  • Verschijningsdatum : juni 2020

De pest - Albert Camus (de bezige bij)

De pest is een kroniek van een kuststad in de greep van een dodelijke ziekte. De slachtoffers sterven een snelle en vreselijke dood, en als gevolg van de quarantaine worden de andere inwoners geplaagd door gevoelens van angst en claustrofobie. Het is een meeslepende vertelling over moed en vastberadenheid en de broosheid van het menselijk bestaan.

Een simpele cover maar wel een erg mooie. Toevallig grote fan van al die groene en kaki tinten dus een boek dat ik dankzij de kleuren en design van de cover meteen zou oppikken in de boekenhandel, en dat is ook exact wat er is gebeurd.

Ik had nog geen eerdere werken gelezen van Camus maar ben vanaf de eerste zin enorm fan van zijn schrijfstijl. Heerlijk lezen dit boek dankzij echt een tijdloze schrijfstijl die tevens ook enorm vlot is.

Het verhaal is op dit moment door COVID-19 erg herkenbaar en misschien daardoor vond ik het misschien nog beter. De personages waren interessant, hun karakter voldoende uitgewerkt en het verhaal had alle elementen aanwezig. 

Dat Camus tot een van de grote schrijvers behoort kan ik enkel maar beamen. Ik was zo gecharmeerd door deze schrijfstijl dat in gelijk de vreemdeling bestelde. Die recensie komt er dus ook snel aan.

Albert Camus (1913-1960) groeide op in een arme wijk in Algiers, studeerde filosofie en werd later journalist. In 1957 werd hij uitgeroepen tot winnaar van de Nobelprijs voor de Literatuur. Drie jaar later kwam hij om bij een auto-ongeluk. In de romans van Albert Camus wordt het absurde van de twintigsteeeuwse samenleving afgezet tegen een persoonlijke moraal van vriendschap en menselijkheid. Een of meer personages worden steevast door de loop van de gebeurtenissen, nooit uit eigen vrije wil, schuldig aan een misdaad. De vreemdeling, De pest en De val zijn de bekendste werken van Camus, en worden nog steeds veel gelezen en besproken.

Zullen we het liefde noemen - Tine Bergen (uitgeverij Vrijdag)

Esther houdt van haar man Stef en van haar kinderen, uiteraard. Ze houdt van haar vader, al zou ze dat soms liever niet willen. Want houdt haar vader wel van haar? En hoeveel houdt Esther van die andere man, Jack?
Wanneer haar achtjarige zoon Linus de overbuurman doodrijdt, wijst alles eerst op een ongeluk. Dat gelooft Esther toch. Maar is dat wel zo? Want die overbuurman is ook wel de leerkracht die Linus vorig schooljaar het leven heel erg zuur maakte. De inspecteur die op de zaak wordt gezet doet zijn werk grondig, dus rest Esther geen andere keuze dan dit zelf ook te doen. Al moet ze daarvoor haar eigen leven wel heel scherp onder de loep nemen.

Van hoeveel mensen kun je tegelijkertijd houden? En hoeveel doe je voor de mensen die je graag ziet?

Laat ik beginnen met te vertellen hoe fijn het is om een plaatsje te hebben in deze blogtour, ik voel mijn helemaal happy om tussen al deze fijne mensen ook mijn mening te mogen geven over het nieuwe boek van deze auteur.

Tine Bergen is vrij populair merk ik op mijn bookstagram en in mijn omgeving, ik heb vissen praten niet echt al tig keer in mijn handen gehad en steeds met veel getwijfeld toch niet meegenomen omdat, ja waarom eigenlijk, geen idee. Dat ik heb nu wil lezen hoe dan ook, dat staat vast.

Wat ik heerlijk vind zijn de speciale covers, net zoals vissen praten niet is de cover van deze zullen we het liefde noemen? een pareltje geworden. Ik vind dat de cover exact het juiste sfeertje oproept dat bij dit boek hoort net zoals de titel trouwens, ook zo zo goed gekozen.

‘Esther benadrukt elk woord met klem. Haar ogen boren zich ondertussen in die van haar man. Dwingen hem om alle info die hij heeft te delen.’

De manier waarop de auteur schrijft is speciaal en met speciaal bedoel ik dat het een traag tempo is en toch voelt het alsof er een constante druk is, je moet vooruit en je voelt vanaf de allereerste pagina een voortdurend gevoel van dreiging. 

Ook heeft Tine Bergen de ballen om over onderwerpen te schrijven die actueel zijn maar nog steeds een hekelpunt vormen. Pesten, misbruik van een machtspositie, ontrouw, jeugdtraumas,... dit alles zorgt voor non-stop spanning. Psychologische spanning, want het verhaal kruipt in je hoofd en de personages zijn echt, hun situatie is echt, hun reacties zijn echt, dit zou kunnen gebeuren bij jou en mij en onze reactie zou perfect dezelfde kunnen zijn. 

‘Esther bijt op haar lip. Wat zijn de consequenties? Ze heeft er geen idee van.’

Ik kon dit boek niet wegleggen, de hoofdstukken zijn kort waardoor je steeds maar verder wil want nog een hoofdstuk kan nog wel snel en je wil meer weten maar Tine Bergen lijkt ook daar een spel met je te spelen door mondjesmaat alles maar los te laten en dat op dat speciale tempo en door flashback naar het leven van het hoofdpersonage Esther mee te geven. Echt, ik heb het boek dan ook in één keer verslonden!

Absoluut een sterke psychologische thriller die in je hoofd kruipt en die je pas loslaat als het boek ten einde is. Een verhaal waar je een constante dreiging voelt met personages die echt zijn zoals jij en ik en dat allemaal in Tine Bergen haar voortreffelijke en speciale schrijfstijl! 

  • Auteur(s) : Tine Bergen
  • Uitgeverij : Vrijdag, Uitgeverij
  • ISBN : 9789460018862
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Paperback
  • Aantal pagina's : 264
  • Verschijningsdatum : juni 2020

Over de auteur:
Tine Bergen (1981) is journalist en auteur van jeugdboeken, fictie en non-fictie voor volwassenen. Haar in 2019 verschenen psychologische thriller Vissen praten niet werd bejubeld door talloze lezers op sociale media en genomineerd voor thrillerprijzen.
Emma Sköld #1 : Berouw - Sofie Sarenbrant (Luitingh-Sijthoff)

Berouw is het eerste deel van de Scandinavische thrillerserie over de eigenzinnige politievrouw Emma Sköld.

In een woning in Stockholm wordt een vader dood aangetroffen door zijn zesjarige dochter. Politie-inspecteur Emma Sköld verdenkt de vrouw des huizes, die van haar gewelddadige man wilde scheiden. Maar als er meer slachtoffers vallen en haar bloedeigen zus bij het onderzoek betrokken raakt, raken werk en privé met elkaar verstrengeld. En dat terwijl Emma, met een baby op komst en een ex die haar lastigvalt, toch al het nodige voor haar kiezen krijgt.

Sofie Sarenbrant is een van de succesvolste thrillerschrijvers van Zweden. Van haar boeken werden al ruim 2 miljoen exemplaren verkocht. In 2019 werd ze uitgeroepen tot Crime Writer of the Year.

Dankzij l.s Amsterdam mocht ik dit boek lezen. De eerste in een reeks met Emma Sköld die de rode draad zal gaan vormen én een boek met een prachtige cover.

Wat echt een enorm pluspunt is, is dat dit boek ongewoon vlot leest. Echt, ik heb dit boek abnormaal snel gelezen. De schrijfstijl is vlot, korte hoofdstukken en een tempo dat steeds hoog blijft dus geen dipjes of een saaier momentje.

‘Er rest haar nog één etmaal in het huis; daarna krijgen Cornelia Göransson en haar dochter Astrid eindelijk rust’

Emma Sköld, een (voorlopig) vrij normaal personage en helemaal niet zo complex als we gewoon zijn van politiemensen in thrillers. Dat is verfrissend, een personage dat geen geschift verleden heeft, geen verslaving moet bedwingen, gewoon heerlijk ‘normaal’. Voor zover Emma beschreven is natuurlijk want erg gedetailleerd vond ik haar nou niet echt, ze blijft nogal vlak. Ik heb ook geen punten die ik niet kan uitstaan, ik snap waarom ze is hoe ze is, privé dan. Op gebied van haar werk blijkt ze gedreven, betrokken en lijkt ze een ideaal evenwicht te hebben tussen al dat testosteron bij de politie en lijken haar mannelijke collega’s haar evenwaardig te beschouwen, no nonsense. Ik hoop haar vooral veel beter te leren in het volgende boek. 

Het verhaal gaat dus zoals in de flaptekst beschreven over een gezin waar ze de vader dood aantreffen, algauw verdenken ze de echtgenote die net die ochtend aan haar gewelddadig huwelijk kan ontsnappen. Een minpuntje is dat er niet echt gebrainstormd of gezocht werd naar andere mogelijkheden en/of verdachten. Door niemand eigenlijk, ook dat stuk van het onderzoek bleef nogal vlak beschreven. 

‘Zoals wel vaker stelt ze zich voor hoe het zou zijn om een leven te hebben zoals dat van haar zus Emma. Zelf beslissen en carrière maken, geen slaaf zijn in je eigen huis, jezelf niet wegcijferen en niet alleen aan anderen hoeven denken.’

Het verhaal, de personages, gebeurtenissen in dit boek voelen wel allemaal heel erg echt aan. Waar je bij andere thriller soms een gevoel hebt van ‘dat is nu misschien net iets te ongeloofwaardig’ voelt alles hier erg eerlijk aan en kan het ook echt allemaal best gebeuren op de manier beschreven in het boek.

Ik kijk er enorm naar uit om nog meer boeken van deze auteur te lezen, om nog meer over Emma Sköld te weten te komen. Het verhaal las ongewoon vlot en heeft mij van begin tot einde geboeid, ik snap dus volledig waarom deze boeken zo populair zijn. Gelukkig komt in Januari het tweede boek er al aan met een even mooie cover! 

  • Auteur(s) : Sofie Sarenbrant
  • Uitgeverij : Luitingh Sijthoff
  • ISBN : 9789024590698
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Paperback
  • Aantal pagina's : 368
  • Verschijningsdatum : juni 2020

Over de auteur:
Sofie Sarenbrant

Sofie Sarenbrant (Bromma, 1978) is een Zweedse schrijver, journalist en fotograaf.
Week 36 is haar debuutroman, die als 'zwangerschapsthriller' op de markt werd gebracht. In dit debuut is het hoofdpersonage een maniak die het op zwangere vrouwen heeft gemunt. Sarenbrant kwam op het idee van dit verhaal tijdens haar vakantie in Brantevik, ze was toen hoogzwanger van haar eerste dochter. Even later volgde In jouw plaats, waarin een vrouw na haar ontvoering gedwongen wordt haar baby af te staan. 

Met haar derde boek begon Sarenbrant in 2012 een reeks rondom politierechercheur Emma Sköld. Het zag er lange tijd niet naar uit dat de boeken vertaald zouden worden, maar in 2020 is het dan eindelijk zover: het derde deel in de reeks krijgt een Nederlands jasje en nummer vier werd bevestigd voor begin 2021. 

1. Vila i frid (2012)
2. Andra andningen (2013) 
3. Visning pÃ¥gÃ¥r (2014, Berouw) 
4. Avdelning 73 (2015, Jaloezie) 
5. Tiggaren (2016) 
6. Syndabocken (2018) 
7. SkamvrÃ¥n (2019) 
8. Mytomanen (2020) 

"Moord en drama vinden elkaar in een pageturner met een hoofdrol voor de sympathieke politievrouw Emma Sköld, die zelf ook zo haar problemen heeft.'
••• Lets Talk •••

Laten we het even hebben over onze mentale gezondheid. Iedereen krijgt er wel een keertje mee te maken, is het niet zelf door depressie, burn-out, babyblues,... dan is er wel iemand in je omgeving die het moeilijk heeft.

Laat ik 1 ding tegen iedereen zeggen, je bent nooit alleen! Ook al lijkt alles zwart, lijkt er geen uitweg te zijn, lijkt dit het maar te zijn,... er is altijd iemand die je even een duwtje kan geven, iets dat je weer wat kracht geeft en wie weet open je op een ochtend je ogen en kan je oprecht denken ‘ja vandaag gaat het’!

Dit boekje is kort maar enorm krachtig, er zitten veel waarheden in en doorbreekt dat taboe. Heerlijk! We moeten echt meer praten over onze mentale gezondheid, zowel voor onszelf als voor onze kinderen, die blijken uit onderzoek het ook moeilijker en moeilijker te krijgen. Hoe meer we dit bespreekbaar maken hoe sneller we de signalen kunnen oppikken.

Wat dan met die naasten die jou zo graag zien maar je openheid van een zwak moment in je gezicht smijten!? Lozen! Dumpen die handel! Elke sprankeltje negativiteit verdiend jou niet. Positief leren denken is echt een stukje van de puzzel.

Is het oké om niet oké te zijn?! Jazeker! En het is meer dan oké om dat toe te geven, het helpt bij je genezingsproces. Dus die vriend of vriendin die toegeeft dat het even niet goed met ze gaat, geef ze een knuffel, geef ze ruimte of net geen ruimte, het is oké. 

‘In hun poging mij te ontzien zeggen mensen dingen die onhoudbaar zijn. ‘Het is niet erg dat je er niet bent, we lossen het wel op.’ ‘Neem de tijd, nee zo lang als je wil.’ Zo werkt het natuurlijk niet: op een zeker moment dien ik vervangen te worden door een functionerend exemplaar. Genezen is doodeng, omdat je na afloop pas kunt nagaan wat de werkelijke consequenties van je ziektes zijn geweest. Misschien is genezen de oplossing niet. Genezing lijkt een dieper gat dan waar ik me nu in bevind.’ Aafke Romeijn - Leegstand. 

  • Auteur(s) : Aafke Romeijn
  • Uitgeverij : De Arbeiderspers
  • ISBN : 9789029542050
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Paperback
  • Aantal pagina's : 68
  • Verschijningsdatum : maart 2020