Een speciaal boek

Bloemen van duisternis - Tatiana de Rosnay -ambo|anthos

Bloemen van de de duisternis is een indringende roman over de macht van kunstmatige intelligentie tegen het decor van het Parijs van de nabije toekomst.
Bloemen van de de duisternis is de nieuwste roman van Tatiana de Rosnay, de auteur van Haar naam was Sarah en De familiereünie.

Clarissa, een schrijver met een getroebleerd verleden, verlaat na een afschuwelijke ontdekking haar echtgenoot. Ze vindt een nieuw appartement via CASA, eigenaar van een gewild complex dat exclusief bestemd is voor kunstenaars. Maar al snel krijgt ze het gevoel dat iemand haar continu bespiedt; dromen en werkelijkheid beginnen in elkaar over te lopen. Clarissa wordt steeds labieler. Wie zit er achter CASA? Aangemoedigd door haar kleindochter gaat Clarissa zelf op onderzoek uit, maar haar dochter vreest dat haar moeder de grip op de werkelijkheid verliest. Is Clarissa inderdaad een fragiele schrijver met te veel fantasie, of is ze een beangstigende waarheid op het spoor?

Wat fijn lezen toch steeds die boeken van Tatiana de Rosnay. Haar manier van schrijven zorgt er voor dat je haar boeken ongelooflijk vlot leest. Een boek van haar beginnen en wegleggen is eigenlijk onmogelijk. Zo ook weer met deze bloemen van de duisternis.

Vrijwel meteen werd ik overvallen door het gevoel dat wat de auteur hier beschrijft, een heel ander Parijs als we nu gewend zijn, kunstmatige intelligentie die ons doen en laten volgen,... allemaal niet zo veraf meer is. Ik voelde als het ware de angst, spanning die het hoofdpersonage Clarissa ook voelt door het gevoel van bespied te worden.

‘Zij hield zich bezig met de dossiers voor het kunstenaarshuis. Maar ze moest wel snel zijn. Er waren nog maar een paar woningen beschikbaar.’

Eenzaamheid is één van de thema’s in dit boek en ook hier voelde ik enorm met Clarissa mee. Ze is een sterke vrouw maar ze heeft haar bagage, draagt een geheim met zich mee, heeft het een en ander te verwerken en is echt een familiemens. Dat ze enorm om haar familie geeft merk je aan alles en dat is zo mooi om te lezen. Ze kwam enorm echt op mij over. 

Een ander thema is huwelijksproblemen. Ook de reden waarom haar huwelijk op de klippen loopt is bij onthulling iets om bij stil te staan want ja dit kan gewoonweg heel snel gebeuren of misschien is het gewoon nu al zover en gebeurt het nu al. Het boek zet je toch echt wel aan het denken, niet op een vervelende manier, gelukkig.

‘Ze had lang geaarzeld welke naam ze haar virtuele assistent zou geven. Ze had getwijfeld tussen Mrs Danvers en Mrs Dalloway, maar haar bewondering voor Virginia Woolf had het uiteindelijk gewonnen.’

Een boek met vele elementen maar het is niet té en ze gaan niet vervelen. Alsook alle andere personages, er zit echt voldoende evenwicht in. Je leest ook in het nu maar neemt soms samen met Clarissa een uitstapje naar het verleden wat erg fijn is omdat je enerzijds meer leert kennen van Clarissa’s karakter maar ze neemt je ook mee naar een andere schrijfster namelijk Virginia Woolf.

Het was even wennen aan dit boek, daar moet ik eerlijk in zijn, het duurde even om gewend te geraken aan een wereld en een Parijs zoals beschreven in het verhaal. Het boek las er in elk geval niet minder vlot om dus of het minpuntje is, niet meteen.

Bloemen van de duisternis zette me toch even aan tot nadenken over eenzaamheid, kunstmatige intelligentie, familiebanden. Dit is een erg speciaal boek met die gekende vlotte schrijfstijl van Tatiana de Rosnay waar het heerlijk Virginia Woolf tegenkomen was.

  • Auteur(s) : Tatiana de Rosnay
  • Uitgeverij : Ambo|Anthos
  • ISBN : 9789026352560
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Paperback
  • Aantal pagina's : 272
  • Verschijningsdatum : juli 2020

"Atwoodiaanse dystopie, waarin De Rosnay alle ingrediënten die we van haar kennen verwerkt: een beklemmend huis, huwelijksgeheimen, eenzaamheid, Virginia Woolf en een verrassend eind. Zeer geslaagd!' – Le Point

‘Een zeer geslaagde roman over jaloezie, het gewicht van geheimen en de kwalijke gevolgen van kunstmatige intelligentie.’ – Le Journal du Dimanche

0 reacties:

Een reactie posten