Aquitanië, land van water - Eva García Sáenz de Urturi (AW Bruna)


De ontdekking van deze roman is toch wel het personage van Eleonora, die moediger is dan menig man in haar tijd.’ - El Correo over Aquitanië, land van water


1137. De hertog van Aquitanië – de meest welvarende regio van Frankrijk – wordt dood aangetroffen in Compostella. Het lijkt op een complot en zijn dochter Eleonora zint op wraak. Daarom trouwt zij met de zoon van degene die volgens haar de moordenaar van haar vader is: Lodewijk VI, koning van Frankrijk. Maar de koning sterft tijdens de bruiloft van zijn zoon onder gelijke verdachte omstandigheden. Eleonora en Lodewijk VII zullen samen moeten uitvinden wie hem, als onervaren koning, op de troon wil hebben. 


Tientallen jaren voor de dood van de hertog van Aquitanië wordt een onbekende jongen door zijn vijf moeders achtergelaten in een bos. Misschien is hij een monster, of misschien een heilige… maar de kleine jongen overleeft en zal uiteindelijk een van de meest uitzonderlijke mannen van middeleeuws Europa worden. 


Deze roman overspant een eeuw vol wraak, bedrog en strijd, en beschrijft op overweldigende wijze het mysterie rond de drie personen die het begin vormen van wat later Europa zal worden genoemd. 


Ik ga meteen eerlijk zijn, dit boek was het niet voor mij. Het begon snel, enorm snel en heftig en toch, het duurde een hele tijd voor ik iets van gevoelens kreeg bij wat de geschiedenis beschrijft als een van de invloedrijkste vrouwen van de middeleeuwen.


Gebaseerd op historische feiten maar enorm aangevuld door de verbeelding van de auteur. Soms werkt dat, hier werkt dat jammer genoeg niet. Eleonora, wat toch een indrukwekkende vrouw is én indrukwekkende dingen doet en meemaakt, komt in dit boek echter - naar mijn gevoel - heel oppervlakkig over.


Op sommige momenten leek ik een ‘saai’ geschiedenisboek te lezen waarvan ik mij dus meermaals afvroeg wat er nu leek te kloppen. Eleonara word afgeschilderd als een vrouw die weet wat ze wil, een eigen agenda heeft en zoveel meer maar ik voel dat niet zo aan in dit boek. Het blijft met momenten echt vlak.


Raar, want met haar trilogie laat de auteur zien dat ze je kan overladen met informatie, met een evenwicht tussen fictie en non-fictie, met boeiende personages en een vlotte schrijfstijl. 

Dit boek had misschien wel een succes geweest voor mij als bleek dat dit gewoon allemaal fictieve personages waren, met af en toe een toets van historische feiten.


Eleonora verliest wat van haar reputatie met dit boek denk ik. De auteur krijgt niet met de nodige overtuiging over wie Eleonara van Aquitanië was. Een verdienstelijke poging, dat wel, maar eenmaal je even gaat googelen en gaat inlezen, is het boek niet goed genoeg. 



‘Als het schrijven van een roman is als het bouwen van een kerk, dan heeft Garcia een kathedraal gebouwd. Een fantastisch, perfect gecomponeerd middeleeuws kunstwerk. Het is de roman waarvan ik zou willen dat ik hem had geschreven.’ – Juan Eslava Galán


 Niemand zeggen - M.J. Arlidge (Boekerij)


Na covid-19 bevindt het land zich in een van de zwaarste recessies ooit. Nog nooit heeft inspecteur Helen Grace met zo veel geweld en onrust te maken gehad. Voor het eerst in haar leven is ze bang om de controle te verliezen: haar trouwe partner Charlie is met zwangerschapsverlof en tegelijkertijd doet haar collega Joseph Hudson er álles aan om haar het leven zuur te maken.

Drie moordzaken houden Helen ’s nachts wakker: een oude, rijke man, vermoord tijdens een inbraak in zijn immense huis; een jonge zorg-manager, in zijn auto doodgestoken met een schroevendraaier; en een jonge studente, aangerand en doodgeknuppeld in het plaatselijke park. Dan krijgt ze bericht dat de privédetective die onderzoek deed naar deze zaken levend in brand is gestoken. Net als Helen dacht hij dat zo veel geweld in korte tijd geen toeval kon zijn, maar zelfs met deze aanwijzing kan ze het verband niet zien. En de tijd begint te dringen, want de dader gaat geen enkele uitdaging uit de weg om zichzelf te bewijzen.


M.J. Arlidge, een auteur waar ik de boeken automatisch van koop nog voor ik weet waar het over gaat. Vanaf het eerste boek ben ik fan van deze serie, het was zo een vlotte lees en dat eerste boek vond ik dan nog niet eens zo goed maar kijk, Helen Grace wist zich in no time en eigenlijk meteen een weg naar mijn hart te banen. 


De schrijfstijl van deze auteur is ook in dit boek weer, naar goede gewoonte, vlot en snel. De korte hoofdstukken zorgen ervoor dat je door het boek vliegt en het gevoel van constante dreiging - of het nu door de moorden of in dit geval door Helens collega en ex-geliefde Joseph gaat - zorgt ervoor dat je blijft lezen tot het boek uit is.


Wat de tiende Helen Grace wel is, is een beetje (te) herkenbaar. Als lezer ken je Helen ondertussen door en door dus daar is weinigs nieuws of verrassend meer te bespeuren. Ik miste ook Charlie in dit verhaal, zij brengt Helen - en het verhaal op sommige momenten- toch steeds in balans. Storen doet het echter niet doordat de schrijfstijl zo vlot en leuk leest.


Niemand zeggen is wel weer een ontspannende spannende lees. Misschien iets minder spectaculair als de andere maar ergens is ook dat dan weer iets dat past als je bekijkt dat we al aan boek tien zitten. Ongetwijfeld een elfde deel dat er moet aankomen. (Dat moet haast wel.) Ik heb oprecht weer van begin tot einde genoten van Helen Grace en van dit boek. 


  • Auteur(s) : M.J. Arlidge
  • Uitgeverij: Boekerij
  • ISBN : 9789022591208
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Paperback
  • Aantal pagina's : 496
  • Verschijningsdatum : mei 2021


In de pers

  • ‘Sterk visuele hoofdstukken met een hoog adrenalinegehalte.’ Algemeen Dagblad
  • ‘Doet niet onder voor Karin Slaughter… De plot zit prima in elkaar, tot en met de ontknoping.’ Trouw
  • ‘De manier waarop Arlidge ogenschijnlijk moeiteloos eerst verhaaltechnische problemen creëert en ze vervolgens even makkelijk weer oplost, verraadt een lenige, creatieve geest.’ Het Parool


 Zolang je van mij houdt - Suzanne van Bilderbeek (ImaginaryBooks)


Toen Sasha en Daniel friends with benefits werden, hadden ze beiden nooit gedacht dat het zo gecompliceerd zou zijn. Ze worden geconfronteerd met zichzelf en het verleden. En dat wordt alleen maar lastiger wanneer je het meest aan jezelf twijfelt.


Als situaties van buitenaf zich voordoen, worden Sasha en Daniel behoorlijk op de proef gesteld. Ze moeten leren met het verleden om te gaan, om de toekomst en zichzelf een kans te bieden. Niets is oneindig. Zij wel?


Gevoelens zijn lastig, zeker wanneer je daar geen raad mee weet. Zowel voor Sasha als Daniel is dit een opgave, hoe kan je gelukkig zijn als het lot parten met je blijft spelen?

Wat houdt liefde in, wanneer het lastig te begrijpen is?


New adult, niet meteen mijn favoriete genre. Ik vind evenwicht in dit soort boeken soms een moeilijk iets. Ofwel is het best flauw ofwel is het gewoon net iets teveel van het goede. Toch sprak de flap mij meteen aan en maakte de auteur Suzanne mij gewoon zo nieuwsgierig.


Twee perspectieven, Sasha en Daniel, één ongelooflijk mooi geschreven verhaal. De auteur neemt je vanaf de eerste pagina’s gelijk mee in het verhaal. Instant hooked. Het is snel, het is emotioneel, het voelt realistisch én misschien nog wel het allerbelangrijkste, evenwicht. 


Suzanne heeft de perfecte balans gevonden in het verhaal vertellen en de nodige scènes die het new adult maken te schrijven. Heerlijk, want door dit soort boek snap ik waarom dit genre zo populair en tevens ondergewaardeerd is. Heel knap als debuterende auteur. 


Sasha en Daniel, wat een koppel en wat een fijne hoofdpersonages. Heftig, verliefd, gebroken, kwetsbaar, gelukkig, verlangen,… ik werd doorheen het verhaal van links naar rechts geslingerd qua emoties en ik wil heel graag (en snel) het volgende boek lezen. 


Side note: ik hoop in het volgende boek ook Daniëls zus weer te zien. Heerlijk personage. Misschien een spin off van dit personage met een eigen boek?! 


Suzanne, wat een knap debuut. Je bent een voorbeeld voor vele. Je schreef een heel erg mooi en sterk boek. Vrouw, wat doe je dit goed!


 Een nieuw leven - Diney Costeloe (de fontein)


Tien jaar na haar reis per Kindertransport van Duitsland naar Londen heeft Charlotte een goed leven opgebouwd – maar als een oude vriend van vroeger opduikt, dreigt hij haar geluk te verstoren…


Engeland, 1949. Charlotte is gelukkig getrouwd en geniet van haar leven op het platteland, iets dat ze niet voor mogelijk had gehouden toen ze aan het begin van de oorlog als 13-jarig meisje met een Kindertransport Duitsland moest ontvluchten. Maar dan duikt een oude vriend uit het verleden op in haar nieuwe wereld. Harry was haar beschermer toen ze niemand anders had en daar zal ze hem altijd dankbaar voor zijn, maar zijn aanwezigheid nu dreigt haar nieuwe leven te doen ontsporen. De oorlog is dan wel voorbij, maar het verleden laat je nooit met rust…


Dit boek is het vervolg op het meisje zonder naam. Je kan dit boek gerust alleen lezen maar misschien wel handig om ook het meisje zonder naam te lezen. Het is dus zeker geen must, eerder een gemak zodat het verhaal de diepgang krijgt qua personages die het hoort te hebben. (Er is zeker wel ruimte voor verwijzingen naar het vorige boek)


Diney Costeloe moet toch echt wel de auteur bij uitstek zijn voor dit genre boeken. Hoewel er af en toe eens een minder boek tussenuit, zijn haar boeken altijd een plezier om te lezen. Haar stijl is herkenbaar, haar manier van verhaal vertellen ook en het leest altijd super vlot.


‘Zoals altijd versnelde zijn hartslag bij de gedachte aan zijn geliefde Charlotte die thuis op hem wachtte met hun twee kinderen, de drie jaar oude Johnny en de kleine Edie, pas drie maanden oud.’


Een Diney Costeloe boek is niet compleet zonder liefde, hartzeer, verdriet, drama, vriendschappen, hoop,… dat is wat een nieuw leven je dus brengt. Al deze emoties terwijl je het leven van Charlotte, Harry, Bill, Felix,… volgt in een setting ca 1949.


Niet mijn favoriete Costeloe eerlijk gezegd, dezelfde herhalende achtergrond naar het vorige boek en is dit het einde of is dit een trilogie? Het einde liet me dus met dit gevoel achter. Als het zo is lees ik hem weer met evenveel plezier, dat absoluut wel. Diney Costeloe, altijd ontspannen, dat ook zeker wel!





 De giraffe, de peli en ik - Roald Dahl (uitgeverij De Fontein)


De giraffe, de peli en ik is een fantastisch kinderboek van bestsellerauteur Roald Dahl, met prachtige tekeningen van bekroond illustrator Quentin Blake.


In een oude, vervallen snoepwinkel ontdekt Billy een wel heel bijzonder trio: een pelikaan, een giraffe en een bruine aap. Aap zingt voor iedereen in de buurt: ‘Wij staan met elkaar, dag en nacht voor u klaar. De Giraffe, de Peli en Ik.’


De dieren hebben een ladderloos glazenwassersbedrijf. Als ze samen met Billy een heel bijzondere opdracht krijgen, blijkt dat de vrienden nog véél meer kunnen dan alleen ramen lappen.


Roald Dahl, zowat de bekendste kinderboekenschrijver ooit en dit is qua lengte een ideale introductie tot zijn wereld. Wat een heerlijk verhaal. Een dun boekje met mooie illustraties. Ideale lengte om voor te lezen aan de kinderen. 


Het verhaal zit vol humor. Het is zo grappig én het zou natuurlijk geen kinderboek zijn zonder enkele belangrijke levenslessen. Vriendschap, samenwerken, zijn die je bent, je kan het allemaal terugvinden in de giraffe, de peli en ik. Dit moet toch wel mijn favoriete Dahl boek zijn. 


  • Auteur(s) : Roald Dahl
  • Uitgeverij: De Fontein Jeugd
  • ISBN : 9789026156342
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Hardcover
  • Aantal pagina's : 192
  • Verschijningsdatum : juli 2021


 Stad der nevelen - Carlos Ruiz Zafón (signatuur)


Na de voltooiing van zijn levenswerk, het vierluik ‘Het Kerkhof der Vergeten Boeken’, wilde Carlos Ruiz Zafón die wereld afsluiten met een verhalenbundel. Voor hem was dit werk zijn blijk van waardering voor zijn lezers. Nu wordt het vanwege het postume karakter ook een eerbetoon aan de auteur zelf. 


Stad der nevelen is een uitbreiding van de literaire wereld uit ‘Het Kerkhof der Vergeten Boeken’. De personages, de geschiedenis van de mythische bibliotheek en de sfeer worden er verder in uitgediept. Vervloekte schrijvers, visionaire architecten, verborgen identiteiten en spookachtige gebouwen zullen ons opnieuw naar het zafóniaans universum brengen: een fascinerende plek, gehuld in duisternis en nevel.


Carlos Ruiz Zafón, zijn naam alleen al is poëtisch en dat is ook hoe hij zijn verhalen schrijft. Een wereld om in te verdwalen. Een wereld om even in te verdwijnen omringt door mooie woorden en zinnen. Een gecreëerde wereld waar alle zorgen van je afvallen en waar dingen te ontdekken vallen zoals alleen Zafón ze beschrijven kan. 


De auteur, die jammer genoeg veel te vroeg overleden is, brengt dit boek als een cadeau aan zijn lezers. Een boek dat ongetwijfeld een enorme waard een toevoeging zou zijn voor de werken van Zafón en dat nu eens ze hard zal zijn na het overlijden van deze ongelooflijk getalenteerde schrijver. 


Nog één keertje genieten van deze auteur en zijn poetische schrijfstijl. Nog één keertje verdwalen in de wereld van vergeten boeken. Nog één keertje wegdromen bij mooie zinnen en verhalen. Nog één keertje door de stad der nevelen, nog één keertje het kerkhof van vergeten boeken binnen. Nog één keertje Zafón.


Geniet van dit boek, dat deed ik ook. Neem het een laatste keer allemaal in je op. Nog één keertje het Zafóniaans.


  • Auteur(s) : Carlos Ruiz Zafón
  • Uitgeverij: Signatuur
  • ISBN : 9789056726898
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Hardcover
  • Aantal pagina's : 208
  • Verschijningsdatum : juni 2021


 De violist van Birkenau - Mike van Hoecke (Borgerhoff & Lamberigts)


In dit boek reikt debutant Mike Van Hoecke zijn lezers puzzelstukken aan die een onthutsend geheel vormen.


Wanneer Marc Hessels een concert bijwoont van de oude cellovirtuoos Antonovitsj, staart de muzikant Marc geschrokken aan. Hij meent in Marc een groot violist te herkennen die jaren geleden werd omgebracht in Auschwitz-Birkenau. Nadat Antonovitsj het volledige verhaal vertelt, kan Marc het gevoel niet van zich afschudden dat het over zijn afstandelijke vader gaat. Maar hoe kan dat, want die leeft nog en heeft nooit viool gespeeld, laat staan een vernietigingskamp overleefd. Welke geheimen draagt Marcs vader met zich mee? 


De violist van Birkenau is een roman over hartstocht en wreedheid. Hartstocht die te vinden is in muziek, wreedheid die te vinden is in de mens. Niettemin zien we hoe er binnen een wrede wereld ruimte blijft voor liefde, en hoe iemands passie ook kan omslaan in afkeer. 


Dit boek lijkt kort maar de lengte van het verhaal en het verhaal zelf hadden niet mooier of meer perfect kunnen zijn. Dit is zo een mooi, knap, krachtig, intens verhaal. De personages komen binnen, plakken zich aan je en het verhaal grijpt je bij de strot. In een 140-tal pagina’s neemt Mike van Hoecke je mee doorheen generaties, doorheen liefde, doorheen hartzeer. Met steeds kleine stukjes van het verhaal op je los te laten valt het geheel hartverscheurend doch wondermooi op zijn plaats. Ongelooflijk knap debuut. Een lees, puur en menselijk vol emoties. Mooi! Buitengewoon mooi! 



Hoe koeien mensen redden - David Van Turnhout (Houtekiet)


Wat doen we tegen een nieuw dodelijk virus dat zich razendsnel over de hele wereld verspreidt? Een vaccin ontwikkelen natuurlijk! Maar hoe zijn we erin geslaagd om op zo’n korte termijn zoiets complex te realiseren? David Van Turnhout duikt in de medische geschiedenis en fileert de lange weg die de mens aflegde in de strijd tegen vreselijke ziektes en pandemieën. In het verleden vindt hij antwoorden op de meest pertinente vragen van vandaag en ontrafelt hij het oneindige conflict tussen de medische wetenschap en de samenleving. Op zijn pad kruist de auteur briljante – soms onbekende – wetenschappers die elk hun bijdrage leverden tot de grote medische kennis van vandaag. Zijn verhaal is doorspekt met sappige anekdotes over de kleine overwinningen en tragedies van onderzoekers die door hun tijdgenoten vaak niet eens werden erkend voor hun baanbrekende ontdekkingen. Zo kreeg Edward Jenner alle krediet voor de ontdekking van het vaccin, maar vergat de wereld dat een veehouder hem dertig jaar eerder al voor was geweest. Ook Louis Pasteur bouwde voort op het baanbrekende werk van anderen die werden verguisd door het medische establishment van hun tijd. 


In Hoe koeien mensen redden wordt meer dan ooit duidelijk dat de mensheid er niet één, maar driehonderdduizend jaar over deed om ziektes te overwinnen. Vooral de laatste 150 jaar boekten we daarbij een enorme vooruitgang. Leve de wetenschap!


Boeken lezen die ons slimmer maken én ze kunnen lezen op een ludieke manier, zo zou het eigenlijk altijd moeten gaan. Met dit boek brengt de auteur ons net dat. Informatie op een vlotte en fijne manier. 


Het leest vlot dus het voelt niet aan alsof je je erdoor moet ploeteren of dat je de dingen niet kan begrijpen. Hoe het allemaal begon, instond én is dat wel effectief zo of was er een ander persoon die net iets vroeger al een ontdekking deed.


‘Nu het coronavirus anno 2021 haar hegemonie over de westerse wereld progressief aan het verliezen is, komt dit boek als geroepen.’


In deze tijden waar Covid nog steeds heerser over onze wereld en levens is, is het bemoedigend om dit boek te lezen. Tijd, wetenschap, het staat niet stil. Het blijft evolueren en dit boek helpt je dat te begrijpen. Het leert je hoe het ontstond en allemaal in een vlotte, begrijpbare schrijfstijl waar humor zeker een plaats krijgt. 


Dit boek is helemaal iets anders als zijn boek kleermaker in Auschwitz, maar het heeft zeker en vast evenveel informatieve waarde. Een leuk, boeiend boek. Ik ben nu al benieuwd welk volgend onderwerp de auteur kiest. 


  • Auteur(s) : David van Turnhout
  • Uitgeverij: Houtekiet
  • ISBN : 9789089249494
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Paperback
  • Aantal pagina's : 256
  • Verschijningsdatum : mei 2021



 Maria. Icoon van genade - Arnold Huijgen (Kokboekencentrum Non-Fictie)


Het is zeldzaam dat een protestants theoloog over Maria schrijft. ‘Maria staat in een rij van sterke bijbelse vrouwen die laten zien dat de kerk niet zonder de vrouwelijke stem kan,’ aldus Huijgen.


‘Maria’ van Arnold Huijgen is een theologisch werk over de bijbelse figuur Maria en beschrijft haar vanuit verschillende invalshoeken. Maria is een voorbeeld van geloof en vertrouwen. Wie naar haar kijkt, wordt bemoedigd. Dit boek gaat terug naar de Bijbel om Maria opnieuw in beeld te krijgen als Joods meisje, moeder van de verlosser en moeder van de gelovigen. De traditie van de vroege kerk, de Reformatie en moderne literatuur helpen om Maria als icoon van genade te zien. Transparant tot op Gods genade werpt zij licht op seksualiteit, kunst, de eenheid van de kerk en op de toekomst van Europa als christelijk continent na de coronapandemie.


Een boek over het christendom, zijn figuren, de bekendste ‘personages’,… ik ben er ongelooflijk door gefascineerd. Al is het maar om zoveel nieuwigheden te ontdekken. Al is het maar om andere invalshoeken te bekijken, andere wegen te verkennen, andere opties,… ik hou ervan.


In dit boek gaat de auteur als het ware op zoek naar wie Maria was en waarom ze ondanks zoveel dingen maar een gematigde rol krijgt toebedeeld. Let op, dit ik puur hoe ik dit boek aanvoel en wat het voor mij betekend. Deze vrouw is zoveel groter en meer dan wat we van haar zien of te horen krijgen of wat ze geworden is doorheen de eeuwen. 


‘De zesde en belangrijkste reden voor dit boek is de persoon van Maria zelf. Wat bij mij begon als een exegetische en esthetische interesse, groeide uit tot diepe waardering voor Maria als maagd, als moeder, als vrouw.’


Zeker geen saai boek, het is verfrissend en de manier van onderzoek voelt ook helemaal niet ‘ouderwets’ aan. De auteur brengt het op een begrijpbare en vrij makkelijk en leesbare manier. Ik als eigenlijk complete leek kon volgen wat niet wegneemt dat je je aandacht bij het boek moet houden. (En het gaat dus echt wel hard over geloof ;))


Conclusie is dat dit boek interessant is, en dat Maria icoon van genade, de lof krijgt die ze meer dan verdiend. ‘Het gelaat van zijn moeder is immers ‘het gezicht dat op Christus het meest lijkt’.’ En dat, dat is een van de mooiste zinnen in verband met Maria die ik ooit las. 



 De onfortuinlijke - Ariel Magnus (Meulenhoff)


Een literair spel tussen feit en fictie over een van de grootste criminelen van de twintigste eeuw: Adolf Eichmann


Adolf Eichmann, de zogenaamde ‘Holocaust-architect’, vestigt zich in 1950 na de val van het naziregime en zijn vlucht uit Europa in Argentinië. Twee jaar later wordt hij daar herenigd met zijn familie. Eichmann wordt beschermd door de Duitse gemeenschap aldaar en leidt een op het eerste gezicht kalm bestaan. Maar onder de oppervlakte broeien de nazisentimenten en worden er plannen gesmeed voor een oprichting van het Vierde Rijk. De lezer wordt deelgenoot van Eichmanns sinistere gedachten en redeneringen – en van de gepleegde wreedheden die hij rechtvaardigt en zijn overtuiging dat hij een eerlijke zaak dient.


De onfortuinlijke is een onvergetelijke roman die met behulp van historische feiten de laatste jaren van Adolf Eichmann in Argentinië reconstrueert, totdat hij door de Mossad wordt opgepakt in 1960. Magnus schetst het angstaanjagende portret van een van de wreedste oorlogsmisdadigers van het nazitijdperk, verantwoordelijk voor de deportaties en de toepassing van de ‘definitieve oplossing’. Zonder oordelen en zonder een poging te doen om hem af te schilderen als een verschrikkelijk wezen, maar tegelijkertijd zonder enig spoor van empathie, presenteert hij een huiveringwekkend en complex personage dat medeverantwoordelijk was voor de vernietiging van zes miljoen mensen.


Dit soort boeken trekt mijn aandacht en interesse en deze boeken verdienen ook die aandacht en interesse. Elk boek dat in leven kan houden hoe ongelooflijk gruwelijk sommige mensen geweest zijn is het lezen meer dan waard. 


De schrijfstijl viel mij wat moeilijk. Ik vond dit niet de meeste vlotte lees en raakte moeilijk doorheen sommige stukken. Dat is natuurlijk geheel persoonlijk en met wat de auteur met dit boek brengt is het de vraag of dit boek niet gewoon zo hoort te zijn.


De feiten, de fictie, de mix die je leest is indrukwekkend en beangstigend en dus meer dan een oké lees. Het is goed - echt goed - en een aanvulling in mijn thuisbibliotheek op de Wereldoorlog II planken.


  • Auteur(s) : Ariel Magnus
  • Uitgeverij: J.M. Meulenhoff
  • ISBN : 9789029094245
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Hardcover
  • Aantal pagina's : 240
  • Verschijningsdatum : april 2021


In de pers

  • ‘Een buitengewoon goede en verontrustende roman.’ El Imparcial
  • ‘Dankzij het onderzoek van de auteur naar onder andere het proces en de memoires van Eichmann geeft De onfortuinlijke ons inzicht in zijn leven en denkwijze.’ El Periódico
  • ‘Een alarmerende roman met een magnetische aantrekkingskracht.’ Javier Cercas, auteur



De dood van Francis Bacon - Max Porter (De Bezige Bij)


Madrid. 

Onvoltooid. 

Stervende man. 

Een groot schilder ligt op zijn sterfbed. In 1992 reisde de kunstenaar Francis Bacon (1909-1992), tegen het medische advies van zijn artsen in, naar Madrid om zijn laatste, grote liefde nog een keer te zien. Daar verbleef hij zes dagen op de intensive care, zonder iemand te zien, behalve zuster Mercedes. Max Porter schildert met taal op onnavolgbare wijze de explosieve laatste gedachten van Francis Bacon.


Max Porter, een schrijver die elk woord poëtisch maakt en schrijft. Dit is een boekje dat van begin tot einde poëtisch is, en niet met een enkele lees dus - voor mij persoonlijk - te vatten of te begrijpen is. Dit boek heeft tijd nodig om zich aan je vast te hechten en te groeien zodat de woorden de impact maken die ze moeten maken en de aandacht en het lof krijgen van zijn lezer dat het verdiend. Wie erg bekend is met Francis Bacon zal uiteraard meteen veel meer uit dit boek kunnen halen. Voor mij was het meer een extra stimulans om wat meer te verdiepen in de persoon Francis Bacon, wat ik dan ook aanraad om te doen als je niets weet over Francis Bacon.


Poëtisch, literair, Max Porter, lees dit.


  • Auteur(s) : Max Porter
  • Uitgeverij: Bezige Bij, Uitgeverij De
  • ISBN : 9789403137414
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Hardcover
  • Aantal pagina's : 80
  • Verschijningsdatum : juni 2021


 Bordeauxrood - Luce van Leer 


Hoe lang kan je doorleven op liefde?


Michelle weet dat haar pleegmoeder niet haar echte moeder is, maar in haar hart voelt dat wel zo. Ze wordt begrepen, is geborgen en ontvangt alle liefde die een opgroeiend kind zich kan wensen.

Wanneer het noodlot toeslaat en haar pleegmoeder in het ziekenhuis belandt, kiest Michelle ervoor om aan haar zijde te blijven staan. Ook al is ze hierdoor getuigen van de gruwelijke aftakeling van de vrouw die er altijd voor haar is geweest.


Bordeauxrood is een ontroerende roman over een familie die wordt opgebroken door ziekte, maar ook een ode aan de liefde tot op de allerlaatste dag én daarna.


Toen ik de oproep zag van de auteur, op zoek naar lezers om deel te nemen aan de blogtour, waagde ik nederig mijn kans. Wat ik wist van het boek kwam mij al zo krachtig en puur over dat ik mezelf met gekruiste vingers opgaf. Ik hoef niet te zeggen hoe blij en vereerd ik was om te mogen deelnemen aan de blogtour.


Luce van Leer heeft een enorm vlotte, beeldende en met momenten zelfs poëtische schrijfstijl. Haast niet te geloven dat dit haar debuut is. Qua schrijfstijl lijkt ze al een rot in het vak en ik kan je zeggen, na dat je dit boek leest, zal ze ongetwijfeld ook voor jou als een gevestigde waarde aanvoelen.


Twee hoofdpersonages, twee verhaallijnen, Michelle en Loes, moeder en dochter. In het begin van het boek leer je vooral Michelle kennen en hoe zij haar kindertijd, jeugd heeft (moeten) ervaren. Loes komt volop in beeld wanneer - zonder te spoilen - Michelle als volwassen vrouw en zelf nu moeder nogmaals een aangrijpend iets ervaart, en lees je hoe Loes dit alles aanvoelt, verwerkt, bekijkt. 


Het verhaal dat de auteur hier brengt over Michelle en Loes - gebaseerd op waargebeurde feiten - is hard maar echt, puur en wondermooi, rauw en eerlijk en zo ongelooflijk mooi en krachtig. En liefde, zoveel liefde. Luce van Leer neemt je mee doorheen het boek vol emoties waar elke lezer wel ergens een stukje herkenning in kan vinden. 


Tranen, die kan je ook verwachten tijdens het lezen van dit boek. Tranen van verdriet en hartzeer maar ook tranen van een hart vol liefde en tederheid. Dit boek is zo vol, vol emoties, vol van liefde. Als je het boek nog niet in huis hebt, doe het dan nu zodat je het verhaal van Michelle en Loes, vol dankbaarheid, kan lezen. 


Wat een debuut, Luce van Leer. Mijn hoedje af voor dit boek. Schrijf aub verder, blijf de verhalen die je wil delen, delen. Ik zal ze trouw lezen. Bedankt voor Bordeauxrood.


 Mimic - Daniel Cole (Ls Amsterdam)


Daniel Cole’s nieuwe, bloedstollende triller is deels Ragdoll, deels Dan Brown, maar vooral volstrekt origineel. Hij moordt voor zijn kunst. Zij wordt zijn meesterwerk.


Daniel Cole keert met Mimic terug naar de wereld van zijn Ragdoll-serie, met een zenuwslopend nieuw verhaal over een seriemoordenaar die ’s werelds grootste kunstwerken nabootst… met de lichamen van zijn slachtoffers.


1989. Rechercheur Benjamin Chambers en zijn sidekick Adam Winters zijn op het spoor van een seriemoordenaar die een bizarre passie heeft voor het imiteren van de grootste kunstwerken uit de geschiedenis, met behulp van de lichamen van zijn slachtoffers. Maar de zaak loopt dood door gebrek aan bewijs. De moordenaar gaat ondergronds, zijn verzameling is niet af. Zeven jaar later komt rechercheur Marshall met nieuw bewijs en haakt zij aan om de zaak te heropenen. Dat brengt evenwel ook een nieuwe golf van gruwel op gang. Het team bewandelt een dunne lijn tussen het zoeken naar gerechtigheid en het spelen voor eigen rechter in hun jacht op een monster dat veel gevaarlijker en intelligenter is dan wie ook ooit had verwacht…


Een nieuw boek van Daniel Cole. Na het lezen van ragdoll en marionet - de wolven ligt op de tbr - kon ik dit boek niet laten liggen. De cover - het standbeeld - sprak me meteen aan en de titel mimic die aangeeft dat er iets gaat nagebootst worden, voor mij al een geslaagde combinatie.


Daniel Cole heeft een zeer specifieke schrijfstijl. Ik kan die niet zo meteen vergelijken of linken aan een manier van schrijven die ik al eerder las. Die schrijfstijl laat me soms wel in een tweestrijd achter. Het is vlot, snel maar ook heel erg makkelijk geschreven. Soms voelt het alsof zijn verhaal meer diepte qua schrijven vraagt, al is het entertainment gehalte wel erg hoog. Ondanks dat hij thrillers schrijft is het lezen van zijn boeken echt pure ontspanning en even van de wereld verdwijnen.


‘Chambers probeerde rechtop te gaan zitten. ‘Alstublieft, sir. Blijf liggen!’

‘Hij... Hij... leeft nog!’ hijgde de rechercheur, waarna hij weer naar adem happend ging liggen en de verbijstering van de anderen overging in koortsachtige activiteit.’


Ook met mimic brengt hij een interessant en spannend verhaal waar je helemaal in kan wegduiken. Zijn personages zijn altijd goed uitgewerkt waardoor je hun karakter echt helemaal kent en een duidelijk gezicht op ze kan plakken. Ook maakt hij zijn personages menselijk. Ze hebben hun bagage en zijn evengoed mensen zoals jij en ik. 


Ook humor is belangrijk in zijn boeken en dat uit zich hier vooral wanneer Chambers en Winter met elkaar communiceren. Het verhaal, de moorden en de kunstwerken - met eerst een beeldende beschrijving en dan een illustratie in het boek - zorgen dat je niets anders kan dan doorlezen. Een solide, licht voorspelbare, thriller met een erg hoog entertainment gehalte. Ideaal.


  • Auteur(s) : Daniel Cole
  • Uitgeverij: Luitingh Sijthoff
  • ISBN : 9789024594894
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Paperback
  • Aantal pagina's : 352
  • Verschijningsdatum : juni 2021


In de pers

  • ‘Nagelbijtende spanning, een moordend tempo, een fraaie plottwist en humor maken het tot een fantastische thriller.’ Noordhollands Dagblad over Ragdoll