Weggeblazen door de bom | Karen Northshield


 Weggeblazen door de bom - Karen Northshield (Kennes)


Op de ochtend van 22 maart 2016 blazen twee zelfmoordjihadisten zichzelf kort voor acht uur op in de vertrekhal van de luchthaven van Brussel. Een uur later brengt een derde terrorist een bom tot ontploffing in het metrostation Maalbeek. Bij de twee aanslagen komen 32 mensen om het leven en raken honderden mensen gewond. Een van de gewonden is Karen Northshield, een Belgisch-Amerikaanse vrouw van dertig die op weg is naar de Verenigde Staten. Ze wordt letterlijk weggeblazen door de bom, die amper een paar meter bij haar vandaan ontploft. In extremis wordt ze overgebracht naar een ziekenhuis, waar ze de ene operatie na de andere ondergaat. Hoewel geen enkele arts haar in staat acht om die klap te overleven, slaagt de ex-topsportster erin om met een ongeziene levensdrang de vele beproevingen één voor één te overwinnen. Een paar jaar na de tragische gebeurtenissen die de hele wereld op zijn kop zetten, blikt Karen in dit boek terug op het bovenmenselijke gevecht dat ze ruim drie jaar lang heeft geleverd om de lichamelijke en geestelijke pijn te boven te komen en zichzelf stukje bij beetje weer op te bouwen. Aan de hand van het beeld van een versnipperd lichaam dat zichzelf weer bijeen probeert te rapen, brengt ze haar verhaal in de vorm van een verknipt alfabet, van A voor Aanslag tot Z voor Zaventem. Een ingetogen en – hoe kan het ook anders – fragmentarische manier om een ondraaglijke realiteit te verwoorden. Een getuigenis van veerkracht zoals je die maar zelden tegenkomt. Voorwoord van Mark Eeckhaut.


Mijn grote dank aan uitgeverij Kennis om mijn aandacht te vestigen op dit boek. Dit boek is ongelooflijk, sterk, vol ongeloof, heftig en is haast onbeschrijfelijk, en net dat is wat Karen Northshield doet, het onbeschrijfbare beschrijven. Omdat het meer dan tijd is dat iemand dat doet.


Ik wil even de aandacht vestigen op het boek qua vormgeving. Want niet alleen Karen - haar verhaal en haar wil - is ijzersterk, ook de manier waarop dit boek inhoudelijk gebracht wordt, is enorm krachtig. Gitzwarte bladzijdes, bladzijdes met een enkele zin, begeleid van foto’s, witte bladzijdes met zwarte zinnen en enkele zinnen of woorden in het rood. 


‘Ik snap er niks van. Een bom?! Iets anders kan dit niet zijn! Ik ben zojuist opgeblazen door een bom! God, oh God, no!!! I’m dying. Ik krijg geen adem, maar die woorden galmen door mijn hoofd. I’m dying. Ik ga dood.’


Dit is het verhaal, nee dit is het leven van Karen Northsfield, overlevende van de aanslagen in België op 22 maart 2016. Een eerlijk, puur verhaal van Karen voor, tijdens en na de aanslag. Een echte vertelling van hoe Karen eindelijk haar weg had gevonden in het leven om het dan, letterlijk en figuurlijk, opgeblazen te zien worden en hoe ze nu met haar nieuwe ‘ik’ weer die weg zoekt.


Hoe ze de strijd tegen de demonen in haar hoofd aangaat, maar ook strijd voor (meer) erkenning, voor hulp, en vecht voor haar lichaam weer graag te zien. Hoe ze de terroristen weigert te laten winnen door angstig te zijn en niet te leven. Over de veerkracht van mensen, van Karen, lichamelijk en geestelijk. 


Wanneer je denkt dat je niet meer door kan, lees dan hoe Karen je laat weten dat je dat wel kan. Dat je lichaam en geest het even voor je overnemen en blijven vechten. Dit boek is heftig door de rauwe, pure eerlijkheid van Karen en waar zij nog dagelijks, na jaren, door moet en nog zal door moeten en door haar eindeloze moed.


Al mijn respect voor deze dappere, jonge en eerlijke vrouw. Al mijn liefde. 


0 reacties:

Een reactie posten