Duizend ogen | Samantha Schweblin


 Duizend ogen - Samantha Schweblin (Meridiaan Boeken)


Kentukis zijn de nieuwste rage. Overal ter wereld schaffen mensen ze aan, een beetje knullig gefabriceerde panda’s, draakjes of kraaien, surrogaathuisdieren die gezelschap betekenen. De koper beslist welke kentuki hij koopt, maar hij weet niet wie degene is die het via software op afstand bestuurt en meekijkt. Alsof je een zwijgende vreemdeling uitnodigt bij je te komen wonen. Voor Alina betekent het troost na een mislukte relatie; Emilia mist haar geëmigreerde zoon, maar heeft via de kentuki van een jonge vrouw toch het idee van huiselijkheid en contact; Enzo koopt een kentuki voor zijn zoontje maar ontwikkelt er zelf een band mee. 


Twaalf personages over de hele wereld voert Schweblin ten tonele. Gevaar van oversharing en voyeurisme in onze tijd van social media worden met Schweblins kenmerkende touch of horror subtiel en overtuigend beschreven, maar het is de manier waarop ze de bijna pijnlijke kwetsbaarheid en hoop van haar personages beschrijft, die ronduit indrukwekkend is.


Dit is zo een cover die je van mijlenver spot in de boekenhandel. Waar je naartoe gezogen wordt en dat je gelijk gaat afrekenen aan de kassa. Het boek heeft, door zijn cover, een groot ‘koop mij’-gehalte. Het straalt iets schattigs toch beangstigend uit. En dat is exact wat dit boek is.


Dit is mijn eerste kennismaking met een boek van de auteur maar zeker niet mijn laatste. Dit boek is ronduit freaky en geniaal tegelijk. De schrijfstijl, het verhaal, dit is zo een goed boek en ik zou hem aan iedereen aanbevelen want er is zoveel tussen de regels door te lezen.


‘Nu keken Amy en Katia ineens ernstig. Robin wist niet wiens kant ze moest kiezen, misschien was haar

knuffel wel een rechtvaardige wreker.’


Kentukis, op het eerste zicht lieve, aaibare knuffels die bestuurd worden door iemand die afkomstig kan zijn uit eender welk werelddeel. In korte, vlot geschreven hoofdstukken leer je de bestuurders kennen en de personages die een Kentucky hebben. Als snel stel je jezelf de vraag, wie zou ik willen zijn? De bestuurder of degene die een Kentuki bezit? 


Twaalf personages, allemaal even verschillend en naarmate het boek verder gaat word het hebben van een Kentuki vooral heel freaky. Sommige eigenaars gaan zich ook ronduit bizar gedragen. Bestuurder maken ook de meest gekke dingen mee. Afpersing, misdaad, zelfs misbruik duikt op. 


‘Op het scherm verscheen een pop-upvenster. Ze moest het serienummer invullen. Emilia zuchtte en ging verzitten op haar rotanstoel.’


Let wel op, de auteur zorgt ervoor dat je vol ongeloof dit heel geloofwaardig verhaal gaat lezen. Digitalisering is zo aanwezig in deze tijd dat je er amper nog bij stilstaat dat privacy een zeldzaam iets aan het worden is. Een boek met een heel breed bereik qua lezers als je het mij vraagt.


De wereld van Kentukis is vol mooie belofte, vol van goede bedoelingen maar in werkelijkheid word elk greintje menselijkheid teniet gedaan. Het gevoel van steeds bekeken te worden en niet weten door wie. Of degene te zijn die iemand bekijkt en traag elke grip op realiteit te verliezen omdat je zo opgeslorpt wordt door het besturen van de Kentuki.


Een boek dat je over meerdere aspecten aan het denken zet en zeker een plekje verdiend op je wil-ik-lezen-lijst.



Over de auteur:

Samanta Schweblin (1978, Buenos Aires) studeerde aan de film- en televisieacademie. Haar romans Gif en Duizend ogen, en haar verhalenbundel Een mond vol vogels stonden alle drie op de long- of shortlist van de Inter national Man Booker Prize. Korte verhalen van haar hand zijn onder andere gepubliceerd in The New Yorker en Harper’s. Ze is al veelvuldig gelauwerd voor haar bescheiden, prachtige oeuvre, onder andere met de Shirley Jackson Award.


In de pers:

  • 'Net als Mohsin Hamid’s Exit West , waarin magische deuren fungeren als ontsnapping uit conflictzones, gaat Duizend ogen heel erg over verbondenheid en empathie in een geglobaliseerde wereld.’ – THE GUARDIAN 
  • 'Een klein boek zo breed en ambitieus als een epische roman.' – THE NEW YORK TIMES

0 reacties:

Een reactie posten