de offers | Jeroen windmeijer - een reis in Bolivia


#blogtour : De offers - Jeroen Windmeijer - een reis in Bolivia.

Voor al degene die ‘De offers’ nog niet gelezen hebben, foei!! Dit boek is 5/5 en echt een topper! Wil je even compleet verdwalen in een verhaal dan is dit het boek!! (Je leest in een vorige blog over ‘De offers’ waarom ik zo enthousiast ben over dit boek!)

Ik werd tijdens het lezen zo meegezogen in het verhaal en het land dat ik er nog een extra blog over moet schrijven.
Zonder spoilers te geven ging ik op zoek naar wat extra informatie over Bolivia, het religieuze, de locals, hun gebruiken enz. Ik had de kans om met Griet S. te kunnen spreken, zij is een echte travelbird, die haar ervaringen in en rondom Bolivia even met me wou delen. 

Het religieuze in het boek sprak me echt enorm aan, het blijft een mix van wat voor mij het “klassieke” christelijk geloof is, maar ook oude vormen van geloof zoals rituelen,meerdere goden enz. Ik vroeg aan Griet hoe zij dit ervaarde tijdens haar reis.


  • Van de religieuze mix heb ikzelf niet veel gemerkt. Wij hebben wel de autowijding meegemaakt op Copa cabana. Heel leuk om te zien. Zo zie je dat er nog veel mensen waarde hechten aan materiële zaken zoals een auto. Jong, oud (de auto's maar ook de gelovigen). Velen laten hun auto wekelijks wijden. - Wat me wel opviel is dat de bevolking niet steeds even happig is wanneer je een foto van hen wil nemen (oké, ik zou ook raar kijken wanneer ze van mij een kiekje zouden nemen en denken "oei, is er iets met me") maar geef nu toe. Niets mooier dan locals in hun tradiotionele klederdracht met al die felle kleurtjes. En een Bolivian op een avondmarktje aan zee fotograferen is nog net iets anders. - Een local zei me dat zij geloven dat hun geest, ziel meegaat, iets mee zou gebeuren, wanneer je een foto van hen neemt. -Wanneer we een kijkje gingen nemen in een Katholieke kerk tijdens een viering gingen alle oude dametjes meteen voor ons rechtsstaan zodat wij konden zitten. Dit weigeren was not done. 

La paz, we zagen het allemaal wel al eens voorbij komen op tv, en in het boek komt de stad uiteraard ook voorbij net zoals het Titicacameer. Ik werd door het boek ook heel erg nieuwsgierig naar de eilandjes zoals Isla del sol omdat Jeroen
Windmeijer alles zo beschreef dat je gewoon meer wil weten. Ook Griet bezocht deze must see places en kon me dus nog meer zeggen over deze betoverende plaatsen.


  • La Paz vond ik een mooie stad maar niet meer of minder. Ikzelf ben meer een natuurpersoon dan een stadsmeisje. - Het Titicacameer was mooi, helemaal niet zo toeristisch. Ik zag eigenlijk maar 2 andere toeristen. Wij gingen er met de boot over naar Isla del sol. Eiland van de zon. Heel mooi. Ons verblijfplaats lag op een heuvel. De locals kwamen onze rugzakken halen om naar boven te sjouwen en de accommodatie had een amazing uitzicht maar het verblijf was heel back to basic (Hou ik wel eens van.)


Als je het boek uit hebt en bent bekomen van dat “omg wtf”- plot en je het in gedachten nog eens overloopt dan ben je eigenlijk zelf al een beetje verliefd geworden op dat land. Al die gebruiken, de locals, tradities en je vraagt je af “wat is er nu zo bijzonder is aan Bolivia” en Griet gaf zo een onwijs mooi antwoord.

  • Bijzonder aan Bolivia? Alles. Het is zo een verscheiden land. In alle opzichten. Zeer arme bevolking, de middenklasse. Zeer arm is echt wel heel basic. Zij wonen in een hut in the middle of nowhere. Geen water, geen elektriciteit,... Vlees hangt te drogen aan de wasdraad. Drogen dus. Maar de natuur is zooo wondermooi. Het leek of ik in 1 land op verschillende continenten was. Van Afrika tot in Amerika. Rode rotsen, duinen, besneeuwde bergtoppen, cactussen zo ver je kan zien, zoutvlaktes zo groot als Vlaanderen. - Te paard waanden we ons in the far west als echte cowgirls. Voor het ochtendgloren een cactuseiland bezoeken voor de zonsopgang. Slapen in een zouthotel...


Ik ben echt door dit boek zoveel wijzer geworden over dit land, de gemeenschappen, de locals, de gebruiken, en dat terwijl ik een spannende thriller aan het lezen was. 

Dit boek is absoluut mijn favoriete thriller van 2019 so far without a doubt! Zelfs als je niets voelde voor Bolivia dan heb je na het lezen van dit boek op zijn minst wat schoonheid ontdekt.

Dat is dus het immense talent van Jeroen Windmeijer, je een onwijs spannend boek laten lezen waarvan je op het einde denkt “WoW” én je verliefd laten worden op een land, op de locals enz. 

Zoals in mijn vorige blog te lezen was, ik heb niets dan goeds te zeggen over dit boek. Het is gewoon een heel erg sterk verhaal, ik zag het absoluut niet aankomen en ik heb het boek zowel als e-book als paperback omdat ik dit boek tig keer zal herlezen!


Bedankt aan HarperCollins voor het recensie exemplaar, bedankt aan Griet voor je tijd en de ontzettend mooie foto’s en bedankt Jeroen Windmeijer voor dit boek te schrijven. 

0 reacties:

Een reactie posten