Iets om voor te leven - Richard Roper

Iets om voor te leven - Richard Roper (HarperCollins)

Soms moet je álles op het spel zetten om íéts te vinden. 
Andrew zit vast in zijn leven, en in zijn troosteloze baan als ambtenaar waarin hij contact probeert te zoeken met de nabestaanden van eenzame overledenen. Gelukkig heeft hij een liefhebbend gezin om hem 's avonds zijn zorgen te laten vergeten. Althans, dat denken zijn collega's.
Wat begon als een klein leugentje is inmiddels uitgegroeid tot een fantasiewereld met een vrouw en twee kinderen. Het is voor Andrew een aangename ontsnapping uit zijn eenzame bestaan.
Daarom brengt de inmiddels-meer-dan-vriendschap met zijn nieuwe collega Peggy hem ook zo uit evenwicht… Durft hij alles op het spel te zetten en haar de waarheid te vertellen?

Het is onmogelijk om niet verliefd te worden op Andrew en de halsbrekende toeren die hij uithaalt om zijn verzinsels te verdoezelen. Iets om voor te leven is een hartverwarmende roman over risico's nemen wanneer je denkt alleen nog maar te kunnen verliezen.

Ik had nogal wat tijd nodig om in het verhaal te komen eerlijk gezegd en dacht zelfs na enkel hoofdstukken ‘Dit gaat niets worden’. 

Een vlotte schrijfstijl met korte en lange hoofdstukken en een schrijver die zijn tijd neemt om alle puzzelstukjes in dit verhaal bij elkaar te passen. Ook zijn neve personages geeft hij voldoende background mee zodat je een quasi prefect beeld van ze vormt.

Ik vond het concept van het verhaal wel meteen geweldig! Andrews job, zijn collega’s en baas die mij soms wat aan “the Office” deden denken, inboedels checken, Peggy. Het steekt allemaal wel goed in elkaar. Qua humor zit je met dit boek ook echt wel snor, zalig pluspunt. 

Mijn “probleem” waarom ik niet meteen in het verhaal kwam, denk ik, komt doordat ik niet meteen verliefd was op Andrew. Een rare man, niet veel diepgang en het wilde voor mij maar niet vlotten.

Maar... hoe langer ik las en hoe meer van die puzzelstukjes begonnen te passen, hoe vlotter de lees werd en hoe meer ik Andrew kon appreciëren. Wanneer dat laatste puzzelstukjes viel, jongens ik werd er zelf gelijk even emotioneel van...

Andrew my man, het is je allemaal vergeven!! Richard Roper het is je ook vergeven om me zo lang te laten denken ‘dit wordt hem alvast niet.’

Eindconclusie na deze verwarrende lees vol feels *wink* 
Toch een welverdiende dikke 3/5, het duurde even en eigenlijk sloeg mijn gevoel pas helemaal om bij het laatste puzzelstukje maar het concept, de onderwerpen, de gevoelens, plot enzovoort zijn echt wel erg goed en mooi gedaan. Gewoon een goed geschreven roman zoals die hoort te zijn. 

0 reacties:

Een reactie posten