De schilder van Barcelona | Ildefonso Falcones

 De schilder van Barcelona - Ildefonso Falcones (Ls Amsterdam)


De schilder van Barcelona is de nieuwe historische roman van Ildefonso Falcones, bekend van De kathedraal van de zee.


Barcelona, 1901. Er heerst grote sociale onrust in de stad: de armoede van de laagste klassen botst met de luxe van de grote boulevards, waar steeds meer schitterende gebouwen verrijzen.


Dalmau Sala, een arme kunstenaar, zit gevangen tussen deze twee werelden. Aan de ene kant die van zijn familie, en van Emma, zijn grote liefde, die actief de arbeidersstrijd steunen. Aan de andere kant die van het werk in de keramiekfabriek van zijn mentor Don Manuel Bello, een rijke, conservatieve bourgeois. Daar bevindt hij zich in het hart van het artistieke milieu en krijgt hij fantastische opdrachten van de gegoede burgerij. Dalmau worstelt om zijn eigen pad te vinden, als man en als kunstenaar. Welke kant kiest hij?

Een weergaloze, epische roman over de geliefde stad Barcelona.


Deze cover is zo mooi. Een echt kunstwerk, net zoals het hoofdpersonage. Het olie blauw, de structuur, Barcelona, het klopt gewoonweg allemaal. Na het lezen van de flaptekst wist ik dat ik dit boek absoluut wou lezen,


Het is mijn eerste kennismaking met deze auteur, de dikte van zijn boeken schrikten mij af, ik heb de kathedraal van de zee echt al tig keer in en uit mijn winkelmandje gesmeten en dat is dus totaal ongegrond geweest. Uren en uren leesplezier maar het voelt alsof je het in een wip uithebt. 


De schrijfstijl is ondanks de zwaarte van het verhaal, makkelijk te lezen. Sommige overdenkingen van de personages voelen poëtisch aan en de auteur is een kei in emoties overbrengen. Wanneer de personages pijn hebben, voelde ik de pijn. Was er euforie, twijfel, feest, dan voelde ik dat ook.


De jonge kunstenaar Dalmau is een personages dat hoe langer hoe meer je leest, je gedachten over hem doet slingeren. Beginnende met sympathie, gaande naar medelijden tot pure frustratie en weer terug. Een getroebleerde ziel, zo voelde hij aan. Ik kreeg dus een soort van haat-liefde gevoel bij Dalmau.


Emma, Dalmau’s (ex)verloofde, grijpt elke kans aan om de strijd van arbeiders in Barcelona te steunen. Ze lijd zwaar onder het verlies van enkele personen die in haar hart zitten. Ondanks twijfel, gaat Emma wel steeds rechtdoor. 


Ook het Barcelona van toen, de schrijnende situatie, de explosieve situatie, het proberen veranderen, de auteur beschrijft het allemaal zeer beeldend. Rauw, puur, lelijk, het is zoals het is. Ik kan eigenlijk niets slecht bedenken over deze auteur en dit boek. 


Een absolute aanrader, over geschiedenis maar ook een liefdesverhaal dat voor mij allemaal perfect in elkaar loopt en in evenwicht is. Ik ga dan nu vlug de kathedraal van de zee kopen. 


0 reacties:

Een reactie posten